Poziom cynku może wpływać na przebieg łysienia plackowatego.
Autor: Andrzej Kordas
Data: 17.07.2015
Źródło: Int J Dermatol. 2015 Jul 3. doi: 10.1111/ijd.12769. Evaluation of serum zinc level in patients with newly diagnosed and resistant alopecia areata. Abdel Fattah NS, Atef MM, Al-Qaradaghi SM.
Jaki jest związek między poziomem cynku a łysieniem plackowatym?
Badania lekarzy z Kairu wskazują, że u pacjentów z łysieniem plackowatym może być obniżony poziom cynku. Co więcej, może on być odwrotnie skorelowany z czasem trwania choroby oraz jej ciężkością i opornością na leczenie. O wynikach swoich badań naukowcy donoszą w International Journal of Dermatology.
W opisywanym badaniu brało udział 100 osób - 50 pacjentów z łysieniem plackowatym oraz 50 osób z grupy kontrolnej, odpowiednio dobranych względem wieku oraz płci chorych. W pierwszej podgrupie wprowadzono dodatkowo podział na osoby, u których diagnoza była postawiona niedawno (n=25) a w drugiej podgrupie były osoby z opornym łysieniem plackowatym (n=25). U wszystkich osób sprawdzano poziom cynku z surowicy. Okazało się, że u osób z łysieniem plackowatym poziom cynku był znacząco obniżony w porównaniu do osób z grupy kontrolnej. Co więcej, wśród osób z chorobą oporną na leczenie był on niższy niż u osób ze świeżo zdiagnozowanym łysieniem plackowatym. Analizy wykazały także, że poziom cynku był odwrotnie proporcjonalny do ciężkości choroby oraz jej czasu trwania u wszystkich pacjentów. Autorzy pracy zwracają uwagę, że to proste badanie może okazać się przydatnym narzędziem w prognozowaniu efektów leczenia oraz w diagnozowaniu pacjentów z łysieniem plackowatym. Sugerowane jest także, że suplementacja cynku może przynosić pacjentom wymierne korzyści terapeutyczne.
W opisywanym badaniu brało udział 100 osób - 50 pacjentów z łysieniem plackowatym oraz 50 osób z grupy kontrolnej, odpowiednio dobranych względem wieku oraz płci chorych. W pierwszej podgrupie wprowadzono dodatkowo podział na osoby, u których diagnoza była postawiona niedawno (n=25) a w drugiej podgrupie były osoby z opornym łysieniem plackowatym (n=25). U wszystkich osób sprawdzano poziom cynku z surowicy. Okazało się, że u osób z łysieniem plackowatym poziom cynku był znacząco obniżony w porównaniu do osób z grupy kontrolnej. Co więcej, wśród osób z chorobą oporną na leczenie był on niższy niż u osób ze świeżo zdiagnozowanym łysieniem plackowatym. Analizy wykazały także, że poziom cynku był odwrotnie proporcjonalny do ciężkości choroby oraz jej czasu trwania u wszystkich pacjentów. Autorzy pracy zwracają uwagę, że to proste badanie może okazać się przydatnym narzędziem w prognozowaniu efektów leczenia oraz w diagnozowaniu pacjentów z łysieniem plackowatym. Sugerowane jest także, że suplementacja cynku może przynosić pacjentom wymierne korzyści terapeutyczne.
