W jakiej dawce stosować izotretynoinę u pacjentów z trądzikiem?
Autor: Andrzej Kordas
Data: 29.05.2014
Źródło: mg JAMA. 2014 May 28;311(20):2121-2. doi: 10.1001/jama.2014.2323. Treating acne with high-dose isotretinoin. Owen CE.
Wyższa dawka leku jest bardziej skuteczna w leczeniu trądziku. Niestety wiąże się też częstszym występowaniem efektów ubocznych terapii.
Nie ulega wątpliwości, że izotretynoina należy do najskuteczniejszych leków stosowanych u pacjentów z trądzikiem. Brakuje jednak zgody co do jej najlepszych dawek. Problem ten postanowili zgłębić naukowcy z Kentucky, a wyniki ich pracy przedstawiono w Journal of the American Medical Association.
Amerykańscy lekarze przyjęli prospektywny, obserwacyjny model badania. Między sierpniem 2008 a sierpniem 2010 zakwalifikowali oni 180 pacjentów z trądzikiem opornym na inne metody leczenia. Spośród nich 116 osób uczestniczyło w rocznym okresie follow-up. Chorzy otrzymywali izotretynoinę w dawce ustalanej przez lekarza prowadzącego na podstawie badania chorych. Następnie uczestnicy zostali podzieleni na 2 grupy w zależności od wielkości skumulowanej dawki leku (>/< 220 mg/kg). Ocenie poddawano częstość nawrotów trądziku oraz konieczność powtórzenia leczenia izotretynoiną w trakcie 12 miesięcy okresu follow-up. Średni wiek uczestników wynosił 19,3 roku, 51,9% było kobietami, większość osób (74,1%) należała do rasy białej. Po roku 97,4% uczestników badania zgłaszało zmniejszenie trądziku. Jednak u 32,7% pacjentów nawrócił on w trakcie okresu follow-up, a 1,72% wymagało powtórzenia leczenia. Co ważne, w grupie osób które przyjęły mniejszą dawkę izotretynoiny odsetek nawrotów wynosił 47,4%, podczas gdy w drugiej grupie było to 26,9%. Z drugiej jednak strony częściej występowało wtedy zapalenie skóry związane z retinoidami. U praktycznie wszystkich badanych odnotowano zapalenie czerwieni wargowych oraz suchość skóry podczas leczenia.
Amerykańscy lekarze przyjęli prospektywny, obserwacyjny model badania. Między sierpniem 2008 a sierpniem 2010 zakwalifikowali oni 180 pacjentów z trądzikiem opornym na inne metody leczenia. Spośród nich 116 osób uczestniczyło w rocznym okresie follow-up. Chorzy otrzymywali izotretynoinę w dawce ustalanej przez lekarza prowadzącego na podstawie badania chorych. Następnie uczestnicy zostali podzieleni na 2 grupy w zależności od wielkości skumulowanej dawki leku (>/< 220 mg/kg). Ocenie poddawano częstość nawrotów trądziku oraz konieczność powtórzenia leczenia izotretynoiną w trakcie 12 miesięcy okresu follow-up. Średni wiek uczestników wynosił 19,3 roku, 51,9% było kobietami, większość osób (74,1%) należała do rasy białej. Po roku 97,4% uczestników badania zgłaszało zmniejszenie trądziku. Jednak u 32,7% pacjentów nawrócił on w trakcie okresu follow-up, a 1,72% wymagało powtórzenia leczenia. Co ważne, w grupie osób które przyjęły mniejszą dawkę izotretynoiny odsetek nawrotów wynosił 47,4%, podczas gdy w drugiej grupie było to 26,9%. Z drugiej jednak strony częściej występowało wtedy zapalenie skóry związane z retinoidami. U praktycznie wszystkich badanych odnotowano zapalenie czerwieni wargowych oraz suchość skóry podczas leczenia.
