Zastosowanie komórek transfekowanych w diagnostyce autoimmunizacyjnych dermatoz pęcherzowych

Obecnie diagnostyka laboratoryjna autoimmunizacyjnych dermatoz pęcherzowych (ADP) jest procesem skomplikowanym i wieloetapowym.

Niedawno pojawiła się możliwość zastosowania, w ramach poliwalentnej pośredniej immunofluorescencji (IIF), mozaiki 6-substratowej, zawierającej epitopy wybranych docelowych autoantygenów (zewnatrzkomórkowa i przezbłonowa domena desmogleiny 1 i desmogleiny 3 oraz C-końcowa domena BP230) ulegających ekspresji w linii komórkowej HEK239 (human embryonic kidney) niewykazującej zapewne fizjologicznej ekspresji kadheryn desmosomalnych. Stabilne transfektanty umożliwiające ocenę profilu autoprzeciwciał IgG u danego pacjenta w pojedynczej inkubacji wychodzą naprzeciw idei diagnozowania ADP w jednym badaniu. Jednakże, należy pamiętać, iż właściwy dobór linii komórkowej do transfekcji jest kluczowy, aby uniknąć zaburzeń wyników badań wynikających z możliwego wpływu wybranej linii na poziom ekspresji analizowanego białka. Ponadto wydaje się, że interpretacja obrazów IIF z transfektantami jest czasami zbyt dużym wyzwaniem dla codziennej, rutynowej diagnostyki ADP.

Legenda do ryciny:
Mozaika IIF do diagnostyki autoimmunizacyjnych dermatoz pęcherzowych: autoprzeciwciała IgG przeciwko zewnątrzkomórkowej i przezbłonowej domenie DSG3 ulegające ekspresji w transferowanych komórkach HEK293 u młodego mężczyzny ze śluzówkowo-skórną pęcherzyca zwykłą.