Zastosowanie terapii fotodynamicznej z użyciem pulsacyjnej superluminescencyjnej lampy sLED w rogowaceniu słonecznym

Zróżnicowany obraz kliniczny rogowacenia słonecznego skłania do indywidualnego doboru sposobu leczenia. Przeprowadzenie terapii fotodynamicznej zależy od rozległości i charakteru zmian skórnych oraz tolerancji zabiegu przez pacjenta. Terapia fotodynamiczna umożliwia indywidualne przeprowadzenie zabiegu, z uwzględnieniem całego wybranego obszaru skóry lub poszczególnych zmian chorobowych.

Rogowacenie słoneczne (actinic keratosis – AK), wczesna postać raka kolczystokomórkowego (carcinoma spinocellulare in situ), najczęściej zajmuje okolice narażone na działanie promieni ultrafioletowych. Występuje częściej u mężczyzn niż u kobiet oraz częściej u osób z fototypem I i II wg klasyfikacji Fitzpatricka niż z wyższymi fototypami. Prawdopodobieństwo rozwoju AK jest sześć razy wyższe u osób po 80. roku życia niż u osób w wieku 50–59 lat. Choroba może występować jako pojedyncze ognisko lub częściej w postaci licznych zmian zlokalizowanych na skórze nosa, okolicy czołowo-ciemnieniowej, szczytu głowy oraz przedramion i grzbietów rąk. W przebiegu schorzenia dochodzi do dysplazji keratynocytów rozpoczynającej się od komórek warstwy podstawnej naskórka, co prowadzi początkowo do powstania słabo widocznych plam rumieniowych o szorstkiej powierzchni, które następnie mogą ewoluować do grubych, hiperkeratotycznych blaszek.

Przedstawiamy trzy wybrane przypadki pacjentów leczonych w Klinice Dermatologii, Wenerologii i Dermatologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie metodą fotodynamiczną przy użyciu lampy sLED po wcześniejszej aplikacji kwasu aminolewulinowego (ALA).
Więcej: www.termedia.pl/Zastosowanie-terapii-fotodynamicznej-z-uzyciem-pulsacyjnej-superluminescencyjnej-lampy-sLED-w-rogowaceniu-slonecznym,56,37825,1,0.html