Metaloproteinaza ADAM12 kolejnym narzędziem do walki z rakiem trzustki
Autor: Alicja Kostecka
Data: 19.11.2018
| Tagi: | rak trzustki, ADAM12 |
Rak przewodowy trzustki nie plasuje się w czołówce najczęściej występujących nowotworów, jednak bardzo długi przebieg bezobjawowy powoduje, że 5-letnia przeżywalność oscyluje wokół 10%. Obecnie nie istnieje wystarczająco czuły i swoisty biomarker, który mógłby być z powodzeniem stosowany w screeningu tej jakże poważnej choroby.
A szkoda, bo zwłaszcza w grupie osób palących, otyłych i z cukrzycą typu II (czyli z udowodnionymi czynnikami ryzyka) szybkie, tanie i skuteczne badanie mogłoby zredukować śmiertelność lub posłużyć do wyodrębnienia podgrup, u których można przewidzieć skuteczność określonych typów terapii.
Naukowcy z University of California w San Francisco zbadali, czy u chorych na raka przewodowego trzustki stężenia metaloproteinazy ADAM12 są istotnie zmienione. Zbadano próbki 58 pacjentów poddanych operacji i 87 z przerzutowym lub miejscowo zaawansowanym nowotworem. Wysoki poziom ADAM12 wiązał się ze znacząco gorszym rezultatem resekcji (HR 2,07, p=0,04). Ponadto u pacjentów z resekcyjnym rakiem przewodowym trzustki poziom ADAM12 jest odwrotnie skorelowany z przeżywalnością.
Analizie poddano także próbki pacjentów z badania III fazy MPACT - 184 pacjentów otrzymywało paklitaksel z gemcytabiną, a 188 wyłącznie gemcytabinę. W badaniu tym przeżywalność okazała się znacznie dłuższa u pacjentów, którzy otrzymywali paklitaksel i charakteryzowali się niewykrywalnymi poziomami ADAM12 przed leczeniem (OS 12,3 miesięcy wobec 7,9 miesięcy, p=0,0046). Niewykrywalny lub obniżony poziom ADAM12 w trakcie terapii wiązał się również z istotnie dłuższym czasem przeżycia (OS 14,4 miesięcy w grupie otrzymującej schemat paklitaksel-gemcytabina,11,2 miesiąca w grupie otrzymującej gemcytabinę versus 8,3 miesiąca w grupie leczonej ze znacząco podwyższonym poziomem badanej metaloproteinazy, p = 0,0054).
Powyższe wyniki w obiecujący sposób wskazują na ADAM12 jako marker przewidujący skuteczność leczenia (zarówno operacyjnego, jak i paliatywnego). Jednak do wprowadzenia oznaczania poziomu ADAM12 do praktyki klinicznej niezbędne są najlepiej prospektywne randomizowane badania - w przypadku potwierdzenia powyższych analiz już wkrótce medycyna zrobi kolejny krok w walce z nowotworem przewodowym trzustki.
Naukowcy z University of California w San Francisco zbadali, czy u chorych na raka przewodowego trzustki stężenia metaloproteinazy ADAM12 są istotnie zmienione. Zbadano próbki 58 pacjentów poddanych operacji i 87 z przerzutowym lub miejscowo zaawansowanym nowotworem. Wysoki poziom ADAM12 wiązał się ze znacząco gorszym rezultatem resekcji (HR 2,07, p=0,04). Ponadto u pacjentów z resekcyjnym rakiem przewodowym trzustki poziom ADAM12 jest odwrotnie skorelowany z przeżywalnością.
Analizie poddano także próbki pacjentów z badania III fazy MPACT - 184 pacjentów otrzymywało paklitaksel z gemcytabiną, a 188 wyłącznie gemcytabinę. W badaniu tym przeżywalność okazała się znacznie dłuższa u pacjentów, którzy otrzymywali paklitaksel i charakteryzowali się niewykrywalnymi poziomami ADAM12 przed leczeniem (OS 12,3 miesięcy wobec 7,9 miesięcy, p=0,0046). Niewykrywalny lub obniżony poziom ADAM12 w trakcie terapii wiązał się również z istotnie dłuższym czasem przeżycia (OS 14,4 miesięcy w grupie otrzymującej schemat paklitaksel-gemcytabina,11,2 miesiąca w grupie otrzymującej gemcytabinę versus 8,3 miesiąca w grupie leczonej ze znacząco podwyższonym poziomem badanej metaloproteinazy, p = 0,0054).
Powyższe wyniki w obiecujący sposób wskazują na ADAM12 jako marker przewidujący skuteczność leczenia (zarówno operacyjnego, jak i paliatywnego). Jednak do wprowadzenia oznaczania poziomu ADAM12 do praktyki klinicznej niezbędne są najlepiej prospektywne randomizowane badania - w przypadku potwierdzenia powyższych analiz już wkrótce medycyna zrobi kolejny krok w walce z nowotworem przewodowym trzustki.
Przegląd Gastroenterologiczny
