Skuteczność terapii farmakologicznej w leczeniu zaparcia wywołanego opioidami

Obserwuje się stały wzrost liczby przepisywanych opioidów. Konsekwencja szerokiego stosowania tej grupy leków jest wzrost częstości zaparć wywołanych opioidami (ang. opioid-induced constipation, OIC). W niedawno opublikowanym przeglądzie systematycznym połączonym z metaanaliza, Luthra i wsp. ocenili skuteczność leków przeciw OIC.

Do analizy włączono 27 badań randomizowanych, obejmujący w sumie n=9149 pacjentów. Pierwotny punkt końcowy został opisany jako: stosowanie leku zmniejszało (Ryzyko względne = Relative Risk, RR < 1) niepowodzenie terapii, które zdefiniowano jako nieosiągnięcie zwiększenia częstości wypróżnień (ang. Bowel Movements, BM) do trzy i więcej w ciągu tygodnia oraz zwiększenie BM o jedno lub więcej ponad stan przed rozpoczęciem terapii lub ponad trzy i więcej w ciągu tygodnia. Opierając się na takiej definicji, najlepszym lekiem na OIC okazały się: nalokson (RR = 0,65; 95% CI: 0.52-0.80), naldemedyna (RR = 0,67; 95% CI: 0,59-0,77), alwimopan (RR = 0,67; 95% CI: 0,57-0,80), metylonaltrekson podskórnie (RR = 0,74; 95% CI: 0,58-0,94) oraz prukalopryd (RR = 0,74; 95% CI: 0,58-0,96). Autorzy wskazali nalokson jako najbezpieczniejszy z leków na OIC.

Artykuł: „Efficacy of pharmacological therapies for the treatment of opioid-induced constipation: systematic review and network meta-analysis ” jest dostępny w trybie open access na łamach czasopisma Gut.

Opracował: Mikołaj Kamiński