ASCO 2019 – pembrolizumab w HER2-ujemnym raku żołądka i połączenia żołądkowo-przełykowego
Autor: Marta Koblańska
Data: 17.06.2019
Źródło: Katarzyna Stencel
Wyniki randomizowanego badania klinicznego 3. fazy KEYNOTE-062, zaprezentowane podczas tegorocznej konferencji Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (ang. Amwrican Society of Clinical Oncology, ASCO) wskazują, że zastosowanie pembrolizumabu w 1. linii leczenia HER2-ujemnego raka żołądka lub raka połączenia żołądkowo-przełykowego jest obiecującą alternatywą chemioterapii.
Badanie osiągnęło swój pierwszorzędowy punkt końcowy, to jest wykazano, że pembrolizumab w 1. linii leczenia jest nie mniej skuteczny w zakresie czasu przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) od chemioterapii. U chorych z wysoką ekspresją PD-L1 na komórkach guza zastosowanie pembrolizumabu wiązało się z klinicznie istotną poprawą w zakresie OS.
Badanie KEYNOTE-062 to randomizowane, kontrolowane badanie oceniające skuteczność i bezpieczeństwo leczenia 1. linii pembrolizumabem lub pembrolizumabem w skojarzeniu z chemioterapią u chorych na HER2-ujemnego, zaawansowanego raka żołądka z obecnością ekspresji PD-L1 (CPS ≥1). Pierwszorzędowymi punktami końcowymi badania był OS w grupie CPS ≥1 oraz CPS ≥10 dla pembrolizumabu w skojarzeniu z chemioterapią versus chemioterapia oraz dla pembrolizumabu versus chemioterapia oraz czas wolny od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) u chorych CPS ≥1 dla pembrolizumabu w skojarzeniu z chemioterapią versus chemioterapia. Drugorzędowym punktem końcowym badania był całkowity odsetek odpowiedzi (ang. overall response rate, ORR).
Do badania włączono 763 chorych, spośród których u 281 stwierdzono CPS ≥10. Chorych losowo przydzielono do ramienia z pembrolizumabem w skojarzeniu z chemioterapią (n=257), z samym pembrolizumabem (n=256) lub do ramienia z chemioterapią (n=250). Mediana wieku wynosiła 62 lata, a 26% chorych poddanych zostało wcześniej zabiegowi operacyjnemu. U 69% chorych stwierdzono raka żołądka, podczas gdy u 30% raka gruczołowego połączenia żołądkowo-przełykowego. Mediana czasu obserwacji wynosiła 11,3 miesiąca.
Wykazano, że pembrolizumab nie jest mniej skuteczny w zakresie OS u chorych CPS ≥1, natomiast w porównaniu z chemioterapią wydłuża on OS u chorych CPS ≥10 (mediana OS 17,4 miesiąca versus 10,8 miesiąca, HR 0,69). Dodanie pembrolizumabu do chemioterapii nie wydłuża OS u chorych CPS ≥1 ani u chorych CPS ≥10. Skojarzenie pembrolizumabu z chemioterapią w porównaniu do zastosowania samej chemioterapii charakteryzowało się zwiększonym ORR. Odsetek działań niepożądanych w stopniu 3-5 wynosił 17%, 73% oraz 69% odpowiednio dla pembrolizumabu, pembrolizumabu w skojarzeniu z chemioterapią i samej chemioterapii.
W chwili obecnej trwają analizy podgrup mające na celu określenie, którzy chorzy odniosą największe korzyści w zakresie ORR ze skojarzenia pembrolizumabu z chemioterapią oraz analizy dotyczące skuteczności leczenia w zależności od regionu geograficznego.
Badanie KEYNOTE-062 to randomizowane, kontrolowane badanie oceniające skuteczność i bezpieczeństwo leczenia 1. linii pembrolizumabem lub pembrolizumabem w skojarzeniu z chemioterapią u chorych na HER2-ujemnego, zaawansowanego raka żołądka z obecnością ekspresji PD-L1 (CPS ≥1). Pierwszorzędowymi punktami końcowymi badania był OS w grupie CPS ≥1 oraz CPS ≥10 dla pembrolizumabu w skojarzeniu z chemioterapią versus chemioterapia oraz dla pembrolizumabu versus chemioterapia oraz czas wolny od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) u chorych CPS ≥1 dla pembrolizumabu w skojarzeniu z chemioterapią versus chemioterapia. Drugorzędowym punktem końcowym badania był całkowity odsetek odpowiedzi (ang. overall response rate, ORR).
Do badania włączono 763 chorych, spośród których u 281 stwierdzono CPS ≥10. Chorych losowo przydzielono do ramienia z pembrolizumabem w skojarzeniu z chemioterapią (n=257), z samym pembrolizumabem (n=256) lub do ramienia z chemioterapią (n=250). Mediana wieku wynosiła 62 lata, a 26% chorych poddanych zostało wcześniej zabiegowi operacyjnemu. U 69% chorych stwierdzono raka żołądka, podczas gdy u 30% raka gruczołowego połączenia żołądkowo-przełykowego. Mediana czasu obserwacji wynosiła 11,3 miesiąca.
Wykazano, że pembrolizumab nie jest mniej skuteczny w zakresie OS u chorych CPS ≥1, natomiast w porównaniu z chemioterapią wydłuża on OS u chorych CPS ≥10 (mediana OS 17,4 miesiąca versus 10,8 miesiąca, HR 0,69). Dodanie pembrolizumabu do chemioterapii nie wydłuża OS u chorych CPS ≥1 ani u chorych CPS ≥10. Skojarzenie pembrolizumabu z chemioterapią w porównaniu do zastosowania samej chemioterapii charakteryzowało się zwiększonym ORR. Odsetek działań niepożądanych w stopniu 3-5 wynosił 17%, 73% oraz 69% odpowiednio dla pembrolizumabu, pembrolizumabu w skojarzeniu z chemioterapią i samej chemioterapii.
W chwili obecnej trwają analizy podgrup mające na celu określenie, którzy chorzy odniosą największe korzyści w zakresie ORR ze skojarzenia pembrolizumabu z chemioterapią oraz analizy dotyczące skuteczności leczenia w zależności od regionu geograficznego.
