FOLFIRINOX a gemcytabina w LAPC
Wyniki badania NEOPAN wskazują na przewagę schmatu FOLFIRINOX (fluorouracyl, oksaliplatyna, irinotekan) nad gemcytabiną u pacjentów z miejscowo zaawansowanym rakiem trzustki.
Miejscowo zaawansowany rak trzustki (LAPC) cechuje się złym rokowaniem i ograniczonymi opcjami terapeutycznymi. Często brak jest możliwości radykalnego leczenia chirurgicznego, co sprawia, że chemioterapia stanowi podstawę terapii. W ostatnich latach schemat FOLFIRINOX wykazał skuteczność w leczeniu zaawansowanego raka trzustki, jednak jego rola w LAPC wymaga dalszej oceny.
Wieloośrodkowe, randomizowane badanie fazy III PRODIGE 29-UCGI 26 (NEOPAN) porównało skuteczność schematu FOLFIRINOX z monoterapią gemcytabiną u pacjentów z LAPC.
Do badania włączono pacjentów z potwierdzonym LAPC, bez wcześniejszego leczenia systemowego. Kryteriami kwalifikacji były wiek ≥18 lat, sprawność wg ECOG 0–1 oraz prawidłowa funkcja narządów. Pacjentów losowo przydzielono w stosunku 1:1 do grupy otrzymującej FOLFIRINOX lub monoterapię gemcytabiną.
Pierwszorzędowym punktem końcowym był czas przeżycia wolny od progresji (PFS), natomiast do punktów drugorzędowych zaliczono całkowite przeżycie (OS), bezpieczeństwo terapii oraz jakość życia (QOL).
W okresie obserwacji (mediana 59,6 miesiąca), mediana PFS wyniosła 9,7 miesiąca (95% CI: 7,0–11,7) w grupie FOLFIRINOX oraz 7,7 miesiąca (95% CI: 6,2–9,2) w grupie gemcytabiny (HR = 0,66; p = 0,02). 12-miesięczna PFS wyniosła odpowiednio 36,5% i 17,4%.
Mediana OS była podobna w obu grupach: 15,7 miesiąca (FOLFIRINOX) vs 15,4 miesiąca (gemcytabina) (HR = 1,00; p = 0,99). Wskaźnik obiektywnej odpowiedzi (ORR) był wyższy w grupie leczonej schematem FOLFIRINOX (42,4% vs 15,1%).
Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi w grupie leczonej FOLFIRINOX były trombocytopenia, neutropenia, anemia, biegunka, nudności oraz zmęczenie. Liczba zgonów związanych z terapią była niższa w tej grupie (1 vs 7), a odsetek przerwań leczenia z powodu działań niepożądanych wyniósł odpowiednio 7% i 8%.
Wyniki badania NEOPAN jednoznacznie wskazują na przewagę FOLFIRINOX w wydłużeniu PFS u pacjentów z miejscowo zaawansowanym rakiem trzustki przy korzystnym profilu toksyczności. Brak istotnej różnicy w OS należy interpretować w kontekście późniejszego stosowania intensywnej chemioterapii w grupie kontrolnej. Schemat FOLFIRINOX powinien być rozważany jako standard leczenia u pacjentów z dobrym stanem ogólnym i odpowiednią tolerancją terapii.
