Leki przeciwdrgawkowe nie poprawiają przeżycia u chorych na glejaka
Autor: Aleksandra Lang
Data: 09.03.2016
Źródło: Opublikowano na stronie internetowej Journal of Clinical Oncology/AL
Wyniki analizy połączonej wykazują, że leki przeciwdrgawkowe takie jak kwas walproinowy (ang. valproic acid, VPA) i lewetiracetam nie poprawiają wyników w zakresie czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) ani czasu przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) u chorych na nowo rozpoznanego glejaka.
Drgawki padaczkowe są częstym objawem u chorych z guzami mózgu. Kilka wcześniejszych badań sugerowało korzyści w zakresie przeżycia ze stosowania VPA jako leku przeciwdrgawkowego wraz ze standardową terapią przeciwnowotworową. Z uwagi na niewielką ilość nowych, obiecujących cząsteczek do leczenia glejaków, VPA cieszy się rosnącym zainteresowaniem.
Badacze przeprowadzili analizę połączoną, do której włączono 1869 chorych na nowo zdiagnozowanego glejaka, których leczono temozolomidem, Podgrupa chorych z badania EORTC-NCIC posłużyła jako kohorta hipotetyczna, a chorzy z innych badań stanowili kohortę walidacyjną. Wyniki badania opublikowano na stronie internetowej Journal of Clinical Oncology.
U chorych z badania EORTC-NCIC, którzy otrzymywali VPA, iloraz szans (ang. hazard ratio, HR) dla OS wynosił 0,89 (95% CI 0,65-1,22, p=0,469) w porównaniu do chorych, którzy nie otrzymywali VPA. Podobnie w kohorcie walidacyjnej nie wykazano różnic dotyczących HR, które wynosiło 0,96 (95% CI, 0,80-1,15, p=0,633).
Podobnie różnic nie wykazano w zakresie PFS, dla którego HR wyniosło w pierwszej kohorcie 0,91 (95% CI 0,67-1,24; p=0,560) u chorych otrzymujących VPA w porównaniu do chorych nie otrzymujących VPA, oraz 0,91 w kohorcie walidacyjnej (95% CI 0,77-1,07, p=0,241)
Podobną analizę przeprowadzono dla chorych otrzymujących lewetiracetam w kohorcie walidacyjnej. Ponownie nie wykazano istotnych różnic w odniesieniu do OS (HR 1,05, 95% CI 0,92-1,20, p=0,462), natomiast w zakresie PFS dane świadczyły na niekorzyść lewetiracetamu (HR 1,14, 95% CI 1,01-1,28, p=0,029). Analiza potwierdziła wnioski z wcześniejszych badań, które wykazały że czynnikami prognostycznymi przeżycia w glejakach są wiek, stan sprawności według WHO, zakres resekcji oraz status metylacji promotora MGMT.
Badacze podkreślają, że ograniczeniem analizy było wzięcie pod uwagę jedynie leków przeciwpadaczkowych, nie branonatomiast pod uwagę zmiany leków oraz dawkowania. Jedynie prospektywne, randomizowane badania kliniczne mogą pozwolić na zgromadzenie takich danych. Podsumowując, potencjalne korzyści ze stosowania VPA są podobne do wcześniej obserwowanych.
Badacze przeprowadzili analizę połączoną, do której włączono 1869 chorych na nowo zdiagnozowanego glejaka, których leczono temozolomidem, Podgrupa chorych z badania EORTC-NCIC posłużyła jako kohorta hipotetyczna, a chorzy z innych badań stanowili kohortę walidacyjną. Wyniki badania opublikowano na stronie internetowej Journal of Clinical Oncology.
U chorych z badania EORTC-NCIC, którzy otrzymywali VPA, iloraz szans (ang. hazard ratio, HR) dla OS wynosił 0,89 (95% CI 0,65-1,22, p=0,469) w porównaniu do chorych, którzy nie otrzymywali VPA. Podobnie w kohorcie walidacyjnej nie wykazano różnic dotyczących HR, które wynosiło 0,96 (95% CI, 0,80-1,15, p=0,633).
Podobnie różnic nie wykazano w zakresie PFS, dla którego HR wyniosło w pierwszej kohorcie 0,91 (95% CI 0,67-1,24; p=0,560) u chorych otrzymujących VPA w porównaniu do chorych nie otrzymujących VPA, oraz 0,91 w kohorcie walidacyjnej (95% CI 0,77-1,07, p=0,241)
Podobną analizę przeprowadzono dla chorych otrzymujących lewetiracetam w kohorcie walidacyjnej. Ponownie nie wykazano istotnych różnic w odniesieniu do OS (HR 1,05, 95% CI 0,92-1,20, p=0,462), natomiast w zakresie PFS dane świadczyły na niekorzyść lewetiracetamu (HR 1,14, 95% CI 1,01-1,28, p=0,029). Analiza potwierdziła wnioski z wcześniejszych badań, które wykazały że czynnikami prognostycznymi przeżycia w glejakach są wiek, stan sprawności według WHO, zakres resekcji oraz status metylacji promotora MGMT.
Badacze podkreślają, że ograniczeniem analizy było wzięcie pod uwagę jedynie leków przeciwpadaczkowych, nie branonatomiast pod uwagę zmiany leków oraz dawkowania. Jedynie prospektywne, randomizowane badania kliniczne mogą pozwolić na zgromadzenie takich danych. Podsumowując, potencjalne korzyści ze stosowania VPA są podobne do wcześniej obserwowanych.
