123RF
Nowa opcja leczenia chorych na HER2-dodatniego raka piersi z przerzutami do mózgu
Redaktor: Monika Stelmach
Data: 17.08.2022
Źródło: opr. Katarzyna Stencel, DOI: https://doi.org/10.1038/s43018-022-00400-2
Działy:
Aktualności w Onkologia
Aktualności
Trastuzumab derukstekan wykazuje wysoką aktywność wewnątrzczaszkową u chorych na HER2-dodatniego raka piersi z przerzutami do mózgu – wynika z badań opublikowanych w „Nature Medicine".
W czasopiśmie „Nature Medicine" opublikowano wyniki badania klinicznego II fazy TUXEDO-1. W tym prospektywnym, otwartym, jednoramiennym badaniu klinicznym, do którego włączono chore na HER-2 dodatniego raka piersi z obecnością nowo zdiagnozowanych lub progresujących przerzutów do ośrodkowego układu nerwowego, wykazano, że zastosowanie trastuzumabu derukstekanu wiąże się z uzyskaniem odpowiedzi wg kryteriów RANO-BM u 73,3% chorych. Po okresie obserwacji z medianą wynoszącą 12 miesięcy stwierdzono, że mediana czasu wolnego od progresji choroby (progression free survival – PFS) wynosi 14 miesięcy, zaś mediana czasu przeżycia całkowitego (overall survival – OS) nie została osiągnięta. Wyniki badania przedstawiono wcześniej podczas ESMO Breast Cancer Congress.
Rozpoznanie potrójnie ujemnego raka piersi (triple negative breast cancer – TNBC) wiąże się z wysokim odsetkiem zajęcia ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Podstawą leczenia przerzutów w OUN jest napromienianie całego mózgowia (whole brain radiotherapy – WBRT), radioterapia stereotaktyczna, radiochirurgia i neurochirurgia, ale rokowanie tych chorych pozostaje bardzo niekorzystne.
Leczenie systemowe przerzutów do OUN opierało się na drobnocząsteczkowych inhibitorach kinaz tyrozynowych, natomiast większe cząsteczki, takie jak przeciwciała czy koniugaty przeciwciał z chemioterapeutykiem, wydawały się nieskuteczne z uwagi na słabą penetrację przez barierę krew-mózg. Bariera krew-mózg jest natomiast uszkodzona w miejscu przerzutów, pozwalając tym samym na penetrację większych cząsteczek.
Badanie kliniczne TUXEDO-1 zostało zaprojektowane w celu oceny skuteczności i bezpieczeństwa trastuzumabu derukstekanu u chorych na HER2-dodatniego raka piersi z aktywnymi przerzutami do OUN (nowo rozpoznane lub progresujące po leczeniu miejscowym). Do badania kwalifikowały się także chore po wcześniejszym leczeniu trastuzumabem czy pertuzumabem pod warunkiem, że nie wymagały natychmiastowego leczenia miejscowego. Chore otrzymywały trastuzumab derukstekan w dawce 5,4 mg/kg masy ciała dożylnie raz na trzy tygodnie. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był odsetek odpowiedzi wewnątrzczaszkowych według kryteriów RANO-BM. Populacja zgodna z zaplanowanym leczeniem (intention to treat population – ITT) obejmowała 15 chorych, które otrzymały co najmniej jedną dawkę trastuzumabu derukstekanu.
Całkowitą odpowiedź wewnątrzczaszkową stwierdzono u 13,3% chorych, u 60% chorych – częściową odpowiedź, a u 20% chorych – stabilizację choroby. Odsetek odpowiedzi wewnątrzczaszkowych wynosił zatem 73,3%.
Nie zaobserwowano żadnych nowych sygnałów dotyczących bezpieczeństwa leczenia, a profil toksyczności zgodny był z raportowanym we wcześniejszych badaniach. Przez cały okres leczenia jakość życia chorych oraz funkcje poznawcze chorych były zachowane. Odsetek klinicznych korzyści w populacji ITT wynosił 86,7%.
Opracowanie: dr n. med. Katarzyna Stencel
Rozpoznanie potrójnie ujemnego raka piersi (triple negative breast cancer – TNBC) wiąże się z wysokim odsetkiem zajęcia ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Podstawą leczenia przerzutów w OUN jest napromienianie całego mózgowia (whole brain radiotherapy – WBRT), radioterapia stereotaktyczna, radiochirurgia i neurochirurgia, ale rokowanie tych chorych pozostaje bardzo niekorzystne.
Leczenie systemowe przerzutów do OUN opierało się na drobnocząsteczkowych inhibitorach kinaz tyrozynowych, natomiast większe cząsteczki, takie jak przeciwciała czy koniugaty przeciwciał z chemioterapeutykiem, wydawały się nieskuteczne z uwagi na słabą penetrację przez barierę krew-mózg. Bariera krew-mózg jest natomiast uszkodzona w miejscu przerzutów, pozwalając tym samym na penetrację większych cząsteczek.
Badanie kliniczne TUXEDO-1 zostało zaprojektowane w celu oceny skuteczności i bezpieczeństwa trastuzumabu derukstekanu u chorych na HER2-dodatniego raka piersi z aktywnymi przerzutami do OUN (nowo rozpoznane lub progresujące po leczeniu miejscowym). Do badania kwalifikowały się także chore po wcześniejszym leczeniu trastuzumabem czy pertuzumabem pod warunkiem, że nie wymagały natychmiastowego leczenia miejscowego. Chore otrzymywały trastuzumab derukstekan w dawce 5,4 mg/kg masy ciała dożylnie raz na trzy tygodnie. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był odsetek odpowiedzi wewnątrzczaszkowych według kryteriów RANO-BM. Populacja zgodna z zaplanowanym leczeniem (intention to treat population – ITT) obejmowała 15 chorych, które otrzymały co najmniej jedną dawkę trastuzumabu derukstekanu.
Całkowitą odpowiedź wewnątrzczaszkową stwierdzono u 13,3% chorych, u 60% chorych – częściową odpowiedź, a u 20% chorych – stabilizację choroby. Odsetek odpowiedzi wewnątrzczaszkowych wynosił zatem 73,3%.
Nie zaobserwowano żadnych nowych sygnałów dotyczących bezpieczeństwa leczenia, a profil toksyczności zgodny był z raportowanym we wcześniejszych badaniach. Przez cały okres leczenia jakość życia chorych oraz funkcje poznawcze chorych były zachowane. Odsetek klinicznych korzyści w populacji ITT wynosił 86,7%.
Opracowanie: dr n. med. Katarzyna Stencel
