Nowe leczenie skojarzone czerniaka
Autor: Marta Koblańska
Data: 08.06.2017
Źródło: KS
Wyniki badań przedstawione przez firmę Array BioPharma wskazują, że leczenie skojarzone inhibitorem MEK binimetynibem i inhibitorem BRAF enkorafenibem poprawiają przeżycie wolne od progresji choroby u chorych na zaawansowanego, nieresekcyjnego czerniaka w obecnością mutacji w genie BRAF w porównaniu z leczeniem samym enkorafenibem.
Uzyskane wyniki pochodzą z 2. części badania klinicznego III fazy COLUMBUS, w którym analizowano skojarzenie binimetynibu z enkorafenibem z samym wemurafenibem i samym enkorafenibem. Do badania włączono 921 chorych na miejscowo zaawansowanego, nieresekcyjnego lub przerzutowego czerniaka, z obecnością mutacji BRAF V600.
W 1. części badania 577 chorych przydzielono losowo do grupy otrzymującej 45 mg binimetynibu w skojarzeniu z 450 mg enkorafenibu, 300 mg enkorafenibu w monoterapii lub 960 mg wemurafenibu w monoterapii. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania było przeżycie wolne od progresji choroby u chorych otrzymujących leczenie skojarzone w porównaniu z samym wemurafenibem. W 2. części badania 344 chorych przydzielono losowo w stosunku 3:1 do grupy otrzymującej 45 mg binimetynibu w skojarzeniu z 450 mg enkorafenibu lub 300 mg enkorafenibu w monoterapii.
Wyniki 1. części badania przedstawiono w czasie Society for Melanoma Research Annual Congress w 2016 roku. Wykazano, że mediana przeżycia wolnego od progresji choroby w grupie otrzymującej leczenie skojarzone wyniosła 14,9 miesiąca, w porównaniu z 7,3 miesiąca u chorych otrzymujących wemurafenib w monoterapii (współczynnik ryzyka [hazard ratio, HR], 0,54; 95% CI, 0,41–0,71; p <0,001). Ponadto u chorych w grupie otrzymującej binimetynib/enkorafenib odnotowano też poprawę całkowitego odsetka odpowiedzi w porównaniu z samym wemurafenibem (63% vs 40%).
Wyniki 2. części badania okazały się zgodne. Mediana przeżycia wolnego od progresji choroby w grupie otrzymującej leczenie skojarzone wyniosła 12,9 miesiąca, w porównaniu z 9,2 miesiąca u chorych otrzymujących enkorafenib w monoterapii (HR, 0,77; 95% CI, 0,61–0,97; p=0,029).
Leczenie skojarzone było ogólnie dobrze tolerowane w obu częściach badania. W 1. części działania niepożądane 3/4 stopnia wystąpiły u 5% chorych otrzymujących leczenie skojarzone, obejmując zwiększenie aktywności gamma-glutamylotransferazy i fosfokinazy kreatyny oraz nadciśnienie. Działania niepożądane szczególnego zainteresowania u chorych otrzymujących leczenie skojarzone obejmowały wysypkę (23%), gorączkę (18%), odwarstwienie nabłonka barwnikowego siatkówki (13%) i nadwrażliwość na światło (5%). Odnotowane działania niepożądane były podobne w obu częściach badania.
Badacze podsumowali, że wyniki badania COLUMBUS, dotyczące przeżycia wolnego od progresji choroby, odsetka obiektywnych odpowiedzi, intensywności dawki oraz tolerancji leczenia skojarzonego wskazują, że binimetynib z enkorafenibem są obiecującą opcją terapeutyczną u chorych na czerniaka z obecnością mutacji w genie BRAF.
W 1. części badania 577 chorych przydzielono losowo do grupy otrzymującej 45 mg binimetynibu w skojarzeniu z 450 mg enkorafenibu, 300 mg enkorafenibu w monoterapii lub 960 mg wemurafenibu w monoterapii. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania było przeżycie wolne od progresji choroby u chorych otrzymujących leczenie skojarzone w porównaniu z samym wemurafenibem. W 2. części badania 344 chorych przydzielono losowo w stosunku 3:1 do grupy otrzymującej 45 mg binimetynibu w skojarzeniu z 450 mg enkorafenibu lub 300 mg enkorafenibu w monoterapii.
Wyniki 1. części badania przedstawiono w czasie Society for Melanoma Research Annual Congress w 2016 roku. Wykazano, że mediana przeżycia wolnego od progresji choroby w grupie otrzymującej leczenie skojarzone wyniosła 14,9 miesiąca, w porównaniu z 7,3 miesiąca u chorych otrzymujących wemurafenib w monoterapii (współczynnik ryzyka [hazard ratio, HR], 0,54; 95% CI, 0,41–0,71; p <0,001). Ponadto u chorych w grupie otrzymującej binimetynib/enkorafenib odnotowano też poprawę całkowitego odsetka odpowiedzi w porównaniu z samym wemurafenibem (63% vs 40%).
Wyniki 2. części badania okazały się zgodne. Mediana przeżycia wolnego od progresji choroby w grupie otrzymującej leczenie skojarzone wyniosła 12,9 miesiąca, w porównaniu z 9,2 miesiąca u chorych otrzymujących enkorafenib w monoterapii (HR, 0,77; 95% CI, 0,61–0,97; p=0,029).
Leczenie skojarzone było ogólnie dobrze tolerowane w obu częściach badania. W 1. części działania niepożądane 3/4 stopnia wystąpiły u 5% chorych otrzymujących leczenie skojarzone, obejmując zwiększenie aktywności gamma-glutamylotransferazy i fosfokinazy kreatyny oraz nadciśnienie. Działania niepożądane szczególnego zainteresowania u chorych otrzymujących leczenie skojarzone obejmowały wysypkę (23%), gorączkę (18%), odwarstwienie nabłonka barwnikowego siatkówki (13%) i nadwrażliwość na światło (5%). Odnotowane działania niepożądane były podobne w obu częściach badania.
Badacze podsumowali, że wyniki badania COLUMBUS, dotyczące przeżycia wolnego od progresji choroby, odsetka obiektywnych odpowiedzi, intensywności dawki oraz tolerancji leczenia skojarzonego wskazują, że binimetynib z enkorafenibem są obiecującą opcją terapeutyczną u chorych na czerniaka z obecnością mutacji w genie BRAF.
