Pazopanib w terapii podtrzymującej u chorych na raka jajnika.

Rozpoznanie raka jajnika cechuje się niekorzystnym rozpoznaniem. Podstawowym sposobem leczenia jest cytoredukcyjny zabieg chirurgiczny i chemioterapia oparta na platynie i taksanach. Pomimo odpowiedzi na to leczenie stosunkowo szybko u znacznej części chorych dochodzi do wznowy choroby. Mediana przeżycia wolego od progresji (PFS- progression-free survival) wynosi 16 miesięcy. W dwóch badaniach – GOG-218 i ICON-7 wykazano, że zastosowanie bewacyzumabu i chemioterapii jako leczenia podtrzymującego korzystnie wpływa na wydłużenie PFS. Badania te pokazały, że w rozwoju raka jajnika kluczową rolę pełni proces angiogenezy. Prezentowana praca bada wpływ zastosowania inhibitora kinazy tyrozynowej – pazopanibu w leczeniu podtrzymującym chorych na raka jajnika.

Pazopanib jest doustnym inhibitorem kinazy tyrozynowej blokującym receptory 1, 2 i 3 VEGF (vascular endothelial growth factor), receptory α i β PDGFR (platelet-derived growth factor receptors) oraz c-KIT. Jest zarejestrowany w leczeniu zaawansowanego raka nerki i mięsaków tkanek miękkich. W prezentowanym badaniu wzięło udział 940 chorych na raka jajnika w stopniu II-IV wg FIGO, raka jajowodów lub pierwotnego raka otrzewnej, które przeszły leczenie operacyjne i otrzymała przynajmniej 5 cykli chemioterapii opartej na pochodnych platyny i taksanach. Warunkiem wzięcia udziału w badaniu był również brak objawów wznowy lub progresji po chemioterapii pierwszej linii. Dopuszczono istnienie zmian resztkowych <2 cm. Chore zakwalifikowano w stosunku 1:1 do grupy otrzymującej pazopanib w dawce 800 mg dziennie oraz do grupy otrzymującej placebo przez okres 12 miesięcy. Czas podawania leku wydłużono do 24 miesięcy po stwierdzeniu występowania gwałtownych nawrotów u chorych wysokiego ryzyka po zaprzestaniu leczenia antyangiogennego w badaniach GOG-218 i ICON-7.
Mediana PFS w grupie otrzymującej pazopanib wyniosła 17,9 miesiąca w porównaniu do 12,3 miesiąca w grupie otrzymującej placebo (p=0,0021). Do podstawowych działań niepożądanych w stopniu 3 i 4 u chorych leczonych pazopanibem należały: nadciśnienie tętnicze (30,8%), neutropenia (9,9%), Hepatotoksyczność (9,4%), biegunka (8,2%), trombocytopenia (2,5%) oraz zespół „ręka-stopa” (1,9%).
Podsumowując – zastosowanie pazopanibu w leczeniu podtrzymującym chorych na raka jajnika po leczeniu chirurgicznym i bez progresji po pierwszej linii chemioterapii skutkuje wydłużeniem PFS o 5,6 miesiąca.