Porównanie klasyfikacji raka kolczystokomórkowego skóry wg AJCC i UICC z klasyfikacją BWH
Autor: Małgosia Michalak
Data: 28.04.2014
Źródło: Karia PS et al. „Evaluation of American Joint Committee on Cancer, International Union Against Cancer, and Brigham and Women’s Hospital Tumor Staging for Cutaneous Squamous Cell Carcinoma” J Clin Oncol 32:327-334
Rak kolczystokomórkowy skóry jest często występującym nowotworem o pomyślnym rokowaniu i dobrych wynikach leczenia. Przerzuty do węzłów chłonnych (NM, nodal metastasis), wznowa miejscowa (LR, local recurrence) lub zgon z powodu choroby (DSD, disease-specific death) występują u niewielkiego procenta chorych, Aby ułatwić wyodrębnienie grupy chorych o niekorzystnym rokowaniu stworzono system klasyfikacji TNM. American Joint Committee on Cancer (AJCC) oraz International Union Against Cancer (UICC) opublikowały w 2010 roku zrewidowany system klasyfikacji oparty na opinii ekspertów. W prezentowanej pracy lekarze z Brigham and Women’s Hospital (BWH) zaproponowali nową klasyfikację, która w ich opinii lepiej dzieli chorych pod kątem rokowania.
Każdy podział nowotworów na stopnie zaawansowania (tzw. staging) musi spełniać 3 podstawowe kryteria: grupy muszą być charakterystyczne (rokowanie różni się pomiędzy poszczególnymi grupami), homogeniczne (rokowanie jest podobne w obrębie tego samego stopnia) i monotoniczne (rokowanie pogarsza się wraz z rosnącym stopniem zaawansowania).
Według klasyfikacji AJCC cecha T zależy miedzy innymi od czynników wysokiego ryzyka, do których zaliczają się: grubość >2mm, Clark ≥4, naciekanie okołonerwowe, pierwotny guz na uchu lub na czerwieni wargowej i słabo zróżnicowany histologicznie guz. Stopień T1 to guz ≤ 2cm z jedną cechą wysokiego ryzyka; T2 to guz > 2cm z 2 i więcej cechami wysokiego ryzyka; T3 to guz naciekający szczękę, oczodół, żuchwę lub kości skroniowe; a T4 to guz naciekający inne kości lub naciekający okołonerwowo podstawę czaszki.
Według klasyfikacji UICC cecha T1 odpowiada guzowi ≤ 2cm w największym wymiarze; T2 guzowi > 2cm w największym wymiarze; T3 to guz naciekający głęboko położone struktury jak mięsnie, chrząstki i kości (z wyjątkiem szkieletu osiowego) lub oczodół. Cecha T4 to guz naciekający szkielet osiowy lub okołonerwowo naciekający podstawę czaszki.
Proponowana klasyfikacja wg GWH opiera się na czynnikach wysokiego ryzyka zdefiniowanych jako: wielkość guza ≥ 2cm, słabo zróżnicowany histologicznie guz, naciekanie okołonerwowe ≥ 0,1 mm lub naciek poza tkankę tłuszczową (z wyłączeniem kości). Tym samym cecha T1 to guz bez czynników wysokiego ryzyka, T2a to guz posiadający jeden czynnik wysokiego ryzyka, T2b to guz z 2 lub 3 czynnikami wysokiego ryzyka, a T3 to guz posiadający przynajmniej 4 czynniki wysokiego ryzyka lub z naciekiem na kości.
Podstawą do stworzenia klasyfikacji BWH było skorelowanie odsetka wystąpienia niekorzystnych zdarzeń tj. nawrót regionalny (LR), przerzuty do węzłów chłonnych (MM) i zgon z powodu nowotworu (DSD) z charakterystyką histopatologiczną usuniętych guzów pierwotnych. Pomiędzy cechą T3 i T4 określoną wg klasyfikacji AJCC i UICC nie zaobserwowano różnicy w odsetku w/w zdarzeń w 10-letnim okresie obserwacji, jednak gdy ocenę zaawansowania dokonano przy pomocy klasyfikacji BWH odsetki LR, MM i DSD różniły się w zależności od stopnia cechy T. Guzy T3 i T4 oceniane wg AJCC i UICC występowały rzadko, odpowiednio u 0,3% i 3% badanej kohorty. Najwięcej niekorzystnych zdarzeń zanotowano w stopniach T1 i T2 (86% - AJCC i 70% - UICC). W klasyfikacji BWH tylko 5 % guzów było w stopniu T2b i T3, ale odpowiadały łącznie za 60% niekorzystnych zdarzeń, co spełnia warunek homogeniczności i monotoniczności systemu klasyfikacji. Łączna liczba niekorzystnych zdarzeń była niska w stopniach T1 i T2a wg BWH (LR 1,4%; NM 0,6%; DSD 0,2%) i wysoka w stopniach T2b i T3 (LR 24%; NM 24%; DSD 16%).
Klasyfikacja wg BWH wykazała wyższą charakterystyczność, homogeniczność i monotoniczność niż klasyfikacje AJCC i UICC. Jednakże wyniki te muszą zostać potwierdzone w dużym badaniu populacyjnym.
Według klasyfikacji AJCC cecha T zależy miedzy innymi od czynników wysokiego ryzyka, do których zaliczają się: grubość >2mm, Clark ≥4, naciekanie okołonerwowe, pierwotny guz na uchu lub na czerwieni wargowej i słabo zróżnicowany histologicznie guz. Stopień T1 to guz ≤ 2cm z jedną cechą wysokiego ryzyka; T2 to guz > 2cm z 2 i więcej cechami wysokiego ryzyka; T3 to guz naciekający szczękę, oczodół, żuchwę lub kości skroniowe; a T4 to guz naciekający inne kości lub naciekający okołonerwowo podstawę czaszki.
Według klasyfikacji UICC cecha T1 odpowiada guzowi ≤ 2cm w największym wymiarze; T2 guzowi > 2cm w największym wymiarze; T3 to guz naciekający głęboko położone struktury jak mięsnie, chrząstki i kości (z wyjątkiem szkieletu osiowego) lub oczodół. Cecha T4 to guz naciekający szkielet osiowy lub okołonerwowo naciekający podstawę czaszki.
Proponowana klasyfikacja wg GWH opiera się na czynnikach wysokiego ryzyka zdefiniowanych jako: wielkość guza ≥ 2cm, słabo zróżnicowany histologicznie guz, naciekanie okołonerwowe ≥ 0,1 mm lub naciek poza tkankę tłuszczową (z wyłączeniem kości). Tym samym cecha T1 to guz bez czynników wysokiego ryzyka, T2a to guz posiadający jeden czynnik wysokiego ryzyka, T2b to guz z 2 lub 3 czynnikami wysokiego ryzyka, a T3 to guz posiadający przynajmniej 4 czynniki wysokiego ryzyka lub z naciekiem na kości.
Podstawą do stworzenia klasyfikacji BWH było skorelowanie odsetka wystąpienia niekorzystnych zdarzeń tj. nawrót regionalny (LR), przerzuty do węzłów chłonnych (MM) i zgon z powodu nowotworu (DSD) z charakterystyką histopatologiczną usuniętych guzów pierwotnych. Pomiędzy cechą T3 i T4 określoną wg klasyfikacji AJCC i UICC nie zaobserwowano różnicy w odsetku w/w zdarzeń w 10-letnim okresie obserwacji, jednak gdy ocenę zaawansowania dokonano przy pomocy klasyfikacji BWH odsetki LR, MM i DSD różniły się w zależności od stopnia cechy T. Guzy T3 i T4 oceniane wg AJCC i UICC występowały rzadko, odpowiednio u 0,3% i 3% badanej kohorty. Najwięcej niekorzystnych zdarzeń zanotowano w stopniach T1 i T2 (86% - AJCC i 70% - UICC). W klasyfikacji BWH tylko 5 % guzów było w stopniu T2b i T3, ale odpowiadały łącznie za 60% niekorzystnych zdarzeń, co spełnia warunek homogeniczności i monotoniczności systemu klasyfikacji. Łączna liczba niekorzystnych zdarzeń była niska w stopniach T1 i T2a wg BWH (LR 1,4%; NM 0,6%; DSD 0,2%) i wysoka w stopniach T2b i T3 (LR 24%; NM 24%; DSD 16%).
Klasyfikacja wg BWH wykazała wyższą charakterystyczność, homogeniczność i monotoniczność niż klasyfikacje AJCC i UICC. Jednakże wyniki te muszą zostać potwierdzone w dużym badaniu populacyjnym.
