123RF
Trastuzumab derukstekan u chorych na raka żołądka z niską ekspresją HER2
W badaniu II fazy wykazano aktywność kliniczną trastuzumabu derukstekanu u pacjentów z miejscowo zaawansowanym lub przerzutowym gruczolakorakiem żołądka lub połączenia żołądkowo-przełykowego z niską ekspresją HER2 oraz z progresją choroby co najmniej po dwóch wcześniejszych schematach leczenia zawierających fluoropirymidynę i platynę.
Trastuzumab derukstekan, koniugat to połączenie leku cytostatycznego z przeciwciałem działającym na receptor HER2. W głównej analizie badania DESTINY-Gastric01 wykazano, że trastuzumab derukstekan poprawiał całkowity odsetek odpowiedzi (ORR) i czas przeżycia całkowitego (OS) w porównaniu z wybraną przez lekarza chemioterapią u pacjentów z HER2-dodatnim gruczolakorakiem żołądka lub połączenia żołądkowo-przełykowego z progresją choroby w trakcie stosowania schematu zawierającego trastuzumab.
Nadekspresja lub amplifikacja HER2 występuje w mniej więcej jednej piątej przypadków raka żołądka lub połączenia żołądkowo-przełykowego. Szacuje się, że odsetek chorych na raka żołądka z niską ekspresją HER2, zdefiniowaną jako wynik immunohistochemii (IHC) 2+ przy ujemnym wyniku hybrydyzacji in situ (ISH) lub IHC 1+ wynosi od 5,4% nawet do 18,6%. Skuteczne leczenie tej grupy chorych stanowi nadal poważne wyzwanie. Trastuzumab derukstekan jest potencjalnym lekiem dla pacjentów z guzami o niskiej ekspresji HER2, ponieważ dzięki swojemu składowi i budowie cząsteczkowej jest wysoce przepuszczalny przez błony komórkowe, co sugeruje, że może przenikać do sąsiednich komórek nowotworowych, które niekoniecznie wykazują ekspresję HER2 lub mają niską ekspresję HER2.
Kohorty eksploracyjne w badaniu DESTINY-Gastric01 obejmowały pacjentów z gruczolakorakiem żołądka lub połączenia żołądkowo-przełykowego z niską ekspresją HER2 (IHC 2+/ISH– lub IHC 1), nieotrzymujących wcześniej terapii anty-HER2. Pacjentów podzielono na 2 kohorty: kohorta 1: IHC 2+/ISH-; kohorta 2: IHC 1+. W obu kohortach stosowano trastuzumab derukstekan w dawce 6,4 mg/kg IV co 3 tygodnie. Pierwszorzędowym punktem końcowym był ORR potwierdzony w centralnej, niezależnej ocenie.
Łącznie u 19 z 21 pacjentów włączonych do kohorty 1 i 21 z 24 pacjentów włączonych do kohorty 2 potwierdzono centralnie ekspresję HER2, stwierdzono obecność mierzalnego guza na początku badania i zastosowano trastuzumab derukstekan. Potwierdzony ORR wyniósł 26,3% (95% przedział ufności [CI] 9,1–51,2) z 5 częściowymi odpowiedziami w kohorcie 1 i 9,5% (95% CI 1,2–30,4) z 2 częściowymi odpowiedziami w kohorcie 2. Łącznie u 13 pacjentów (68,4%) w kohorcie 1 i 12 (60,0%) w kohorcie 2 stwierdzono zmniejszenia wielkości guza. Mediana OS wyniosła 7,8 miesiąca (95% CI 4,7 do niemożliwej do oceny) w kohorcie 1 i 8,5 miesiąca (95% CI 4,3 do 10,9) w kohorcie 2. Mediana przeżycia wolnego od progresji choroby wyniosła odpowiednio 4,4 miesiąca (95% CI 2,7 do 7,1) i 2,8 miesiąca (95% CI 1,5 do 4,3).
Najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi stopnia ≥3 związanymi z leczeniem w kohortach 1 i 2 były niedokrwistość (30,0% i 29,2%), zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych (25,0% i 29,2%) oraz zmniejszenie apetytu (20,0% i 20,8%). Śródmiąższowa choroba płuc/zapalenie płuc związane z leczeniem wystąpiło u jednego pacjenta w każdej kohorcie (stopień 1 lub 2). Nie odnotowano żądnego żadnego zgonu w związku z przyjmowanym lekiem.
Opracowanie: dr n. med. Katarzyna Stencel
Nadekspresja lub amplifikacja HER2 występuje w mniej więcej jednej piątej przypadków raka żołądka lub połączenia żołądkowo-przełykowego. Szacuje się, że odsetek chorych na raka żołądka z niską ekspresją HER2, zdefiniowaną jako wynik immunohistochemii (IHC) 2+ przy ujemnym wyniku hybrydyzacji in situ (ISH) lub IHC 1+ wynosi od 5,4% nawet do 18,6%. Skuteczne leczenie tej grupy chorych stanowi nadal poważne wyzwanie. Trastuzumab derukstekan jest potencjalnym lekiem dla pacjentów z guzami o niskiej ekspresji HER2, ponieważ dzięki swojemu składowi i budowie cząsteczkowej jest wysoce przepuszczalny przez błony komórkowe, co sugeruje, że może przenikać do sąsiednich komórek nowotworowych, które niekoniecznie wykazują ekspresję HER2 lub mają niską ekspresję HER2.
Kohorty eksploracyjne w badaniu DESTINY-Gastric01 obejmowały pacjentów z gruczolakorakiem żołądka lub połączenia żołądkowo-przełykowego z niską ekspresją HER2 (IHC 2+/ISH– lub IHC 1), nieotrzymujących wcześniej terapii anty-HER2. Pacjentów podzielono na 2 kohorty: kohorta 1: IHC 2+/ISH-; kohorta 2: IHC 1+. W obu kohortach stosowano trastuzumab derukstekan w dawce 6,4 mg/kg IV co 3 tygodnie. Pierwszorzędowym punktem końcowym był ORR potwierdzony w centralnej, niezależnej ocenie.
Łącznie u 19 z 21 pacjentów włączonych do kohorty 1 i 21 z 24 pacjentów włączonych do kohorty 2 potwierdzono centralnie ekspresję HER2, stwierdzono obecność mierzalnego guza na początku badania i zastosowano trastuzumab derukstekan. Potwierdzony ORR wyniósł 26,3% (95% przedział ufności [CI] 9,1–51,2) z 5 częściowymi odpowiedziami w kohorcie 1 i 9,5% (95% CI 1,2–30,4) z 2 częściowymi odpowiedziami w kohorcie 2. Łącznie u 13 pacjentów (68,4%) w kohorcie 1 i 12 (60,0%) w kohorcie 2 stwierdzono zmniejszenia wielkości guza. Mediana OS wyniosła 7,8 miesiąca (95% CI 4,7 do niemożliwej do oceny) w kohorcie 1 i 8,5 miesiąca (95% CI 4,3 do 10,9) w kohorcie 2. Mediana przeżycia wolnego od progresji choroby wyniosła odpowiednio 4,4 miesiąca (95% CI 2,7 do 7,1) i 2,8 miesiąca (95% CI 1,5 do 4,3).
Najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi stopnia ≥3 związanymi z leczeniem w kohortach 1 i 2 były niedokrwistość (30,0% i 29,2%), zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych (25,0% i 29,2%) oraz zmniejszenie apetytu (20,0% i 20,8%). Śródmiąższowa choroba płuc/zapalenie płuc związane z leczeniem wystąpiło u jednego pacjenta w każdej kohorcie (stopień 1 lub 2). Nie odnotowano żądnego żadnego zgonu w związku z przyjmowanym lekiem.
Opracowanie: dr n. med. Katarzyna Stencel
