Walgancyklowir w leczeniu glejaka

Ocenia się, że w obrębie 90-100% glejaków wykrywa się kwasy nukleinowe i białka cytomegalowirusa. Naukowcy spekulują, że niektóre serotypy wirusa mogą być onkogenne. Zespół badaczy z Instytutu Karolinska ze Szwecji opublikował retrospektywną analizę zastosowania walgancyklowiru jako dodatku do standardowej terapii u pacjentów z glejakiem.

Porównano przebieg choroby u 102 pacjentów którym podano walgancyklowir oraz 231 leczonych tradycyjnie. Pacjenci leczeni walgancyklowirem mieli dłuższą medianę całkowitego przeżycia (24,1 vs. 13,3 miesięcy; p<0,001) oraz większy odsetek dwuletnich przeżyć (49,8% vs. 17,3%) w porównaniu z pozostałymi pacjentami. Ponadto czas do progresji guza był również dłuższy w grupie leczonej walgancyklowirem (9,9 vs. 7,3 miesięcy; p<0,001). Walgancyklowir wydłużał całkowity czas przeżycia niezależnie od radykalności resekcji oraz statusu metylacji w promotorze genu MGMT.

Dane retrospektywne sugerują, że walgancyklowir może wydłużyć czas życia pacjentów z glejakiem. Te obserwacje powinny zostać zweryfikowane w prospektywnym randomizowanym badaniu klinicznym.