123RF
Zolbetuksymab – nowa terapia w HER2 ujemnym raku żołądka
Redaktor: Monika Stelmach
Data: 05.09.2023
Źródło: Katarzyna Stencel, Nature Medicine: „Zolbetuximab plus CAPOX in CLDN18.2-positive gastric or gastroesophageal junction adenocarcinoma: the randomized, phase 3 GLOW trial”
Działy:
Aktualności w Onkologia
Aktualności
W badaniu GLOW wykazano, że CLDN18.2 jest dominującym biomarkerem w przypadku HER2 ujemnego, miejscowo zaawansowanego, nieoperacyjnego lub przerzutowego gruczolakoraka żołądka lub połączenia przełykowo-żołądkowego. Zolbetuksymab w skojarzeniu z CAPOX stanowi potencjalną nową terapię pierwszego rzutu w tej grupie pacjentów.
CLDN18.2 jest białkiem wykazującym ekspresję wyłącznie w prawidłowych komórkach błony śluzowej żołądka oraz w większości gruczolakoraków żołądka lub połączenia żołądkowo-przełykowego. W prawidłowej błonie śluzowej żołądka białko CLDN18.2 jest zwykle ukryte wewnątrz ścisłych połączeń, natomiast w procesie złośliwej transformacji staje się bardziej odsłonięte, a przez to dostępne dla przeciwciał terapeutycznych.
Zolbetuksymab jest pierwszym w swojej klasie przeciwciałem monoklonalnym skierowanym przeciwko CLDN18.2 i pośredniczącym w cytotoksyczności komórkowej zależnej od przeciwciał i cytotoksyczności zależnej od dopełniacza w komórkach gruczolakoraka żołądka lub połączenia przełykowo-żołądkowego z obecnością ekspresji CLDN18.2.
Badanie GLOW było globalnym, randomizowanym badaniem III fazy, prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby u pacjentów z CLDN18.2 dodatnim, HER2 ujemnym, miejscowo zaawansowanym, nieoperacyjnym lub przerzutowym gruczolakorakiem żołądka lub połączenia przełykowo-żołądkowego.
Łącznie 507 pacjentów przydzielono losowo (1:1) do grupy otrzymującej zolbetuksymab w skojarzeniu z CAPOX lub placebo w skojarzeniu z CAPOX. Badanie GLOW osiągnęło pierwszorzędowy punkt końcowy: PFS, z medianą 8,21 miesiąca w porównaniu z 6,80 miesiąca w grupie otrzymującej zolbetuksymab w skojarzeniu z CAPOX oraz placebo w skojarzeniu z CAPOX (HR 0,687, 95% CI 0,544–0,866; p = 0,0007) i główny drugorzędowy punkt końcowy: OS z medianą odpowiednio 14,39 miesiąca i 12,16 miesiąca (HR 0,771; 95% CI 0,615–0,965; p = 0,0118).
Zdarzenia niepożądane związane z leczeniem (TEAE) stopnia ≥3. były podobne w grupie otrzymującej zolbetuksymab (72,8%) i placebo (69,9%). Najczęstszymi TEAE stopnia ≥3 były wymioty (12,2% w porównaniu z 3,6%), niedokrwistość (10,6% w porównaniu z 11,2%), zmniejszenie liczby neutrofilów (10,2% w porównaniu z 9,6%) i nudności (8,7% w porównaniu z 2,4%).
Odsetek chorych, u których z powodu TEAE konieczne było zakończenie leczenia, wyniósł 7,1% w grupie otrzymującej zolbetuksymab w porównaniu z 4,4% w grupie placebo. TEAE 5. stopnia wystąpiły u 2,4% pacjentów otrzymujących zolbetuksymab w porównaniu z 2,8% pacjentów otrzymujących placebo.
Opracowanie: dr n. med. Katarzyna Stencel
Zolbetuksymab jest pierwszym w swojej klasie przeciwciałem monoklonalnym skierowanym przeciwko CLDN18.2 i pośredniczącym w cytotoksyczności komórkowej zależnej od przeciwciał i cytotoksyczności zależnej od dopełniacza w komórkach gruczolakoraka żołądka lub połączenia przełykowo-żołądkowego z obecnością ekspresji CLDN18.2.
Badanie GLOW było globalnym, randomizowanym badaniem III fazy, prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby u pacjentów z CLDN18.2 dodatnim, HER2 ujemnym, miejscowo zaawansowanym, nieoperacyjnym lub przerzutowym gruczolakorakiem żołądka lub połączenia przełykowo-żołądkowego.
Łącznie 507 pacjentów przydzielono losowo (1:1) do grupy otrzymującej zolbetuksymab w skojarzeniu z CAPOX lub placebo w skojarzeniu z CAPOX. Badanie GLOW osiągnęło pierwszorzędowy punkt końcowy: PFS, z medianą 8,21 miesiąca w porównaniu z 6,80 miesiąca w grupie otrzymującej zolbetuksymab w skojarzeniu z CAPOX oraz placebo w skojarzeniu z CAPOX (HR 0,687, 95% CI 0,544–0,866; p = 0,0007) i główny drugorzędowy punkt końcowy: OS z medianą odpowiednio 14,39 miesiąca i 12,16 miesiąca (HR 0,771; 95% CI 0,615–0,965; p = 0,0118).
Zdarzenia niepożądane związane z leczeniem (TEAE) stopnia ≥3. były podobne w grupie otrzymującej zolbetuksymab (72,8%) i placebo (69,9%). Najczęstszymi TEAE stopnia ≥3 były wymioty (12,2% w porównaniu z 3,6%), niedokrwistość (10,6% w porównaniu z 11,2%), zmniejszenie liczby neutrofilów (10,2% w porównaniu z 9,6%) i nudności (8,7% w porównaniu z 2,4%).
Odsetek chorych, u których z powodu TEAE konieczne było zakończenie leczenia, wyniósł 7,1% w grupie otrzymującej zolbetuksymab w porównaniu z 4,4% w grupie placebo. TEAE 5. stopnia wystąpiły u 2,4% pacjentów otrzymujących zolbetuksymab w porównaniu z 2,8% pacjentów otrzymujących placebo.
Opracowanie: dr n. med. Katarzyna Stencel
