Inhibitory pompy protonowej zwiększają ryzyko niedokrwistości

Przewlekłe przyjmowanie IPP wiąże się ze znacznie zwiększonym ryzykiem niedokrwistości, a przyjmowanie doraźne z umiarkowanie zwiększonym ryzykiem. Analiza opublikowana na łamach The Journal of Internal Medicine wykazała, że im dłużej stosuje się IPP, tym ryzyko jest większe.

W ostatnich latach pojawiło się kilka ciekawych badań na temat inhibitorów pompy protonowej; udowodniono między innymi, że IPP nie zmniejszają 90-dniowej śmiertelności wśród pacjentów OIT z grupy ryzyka krwawienia z przewodu pokarmowego. Na łamach The Journal of Internal Medicine pojawiło się kolejne doniesienie sugerujące rozsądne zalecanie tej grupy leków.

Holenderscy naukowcy dokonali analizy danych 26 806 pacjentów powyżej 19. roku życia ze świeżo zdiagnozowaną niedokrwistością z niedoboru żelaza. Populację podzielono na podgrupy: tych, którzy zażywali IPP "na stałe" (lek przyjmowany nieprzerwanie przez co najmniej rok), tych zażywających IPP "okazyjnie" (przyjmowanie leku przez stosunkowo krótki czas) oraz osoby niestosujące inhibitorów pompy protonowej - ostatnią z grup przyjęto jako grupę kontrolną.

W badanej populacji 2960 osób zakwalifikowano do pierwszej z wymienionych grup, 6607 do drugiej i 17 239 do trzeciej. Okazało się, że przyjmowanie IPP "na stałe" wiąże się ze znacznie zwiększonym ryzykiem niedokrwistości z niedoboru żelaza (aOR 3,60), a "okazyjne" z umiarkowanie zwiększonym ryzykiem (aOR 1,51). Analiza wykazała, że im dłużej zażywa się IPP, tym ryzyko jest większe.

Badanie pokazuje, że nawet dobrze znane i (pozornie) bezpieczne grupy leków mają swoje skutki uboczne, których znajomość jest niezbędna w procesie leczenia. Primum non nocere.