Niefarmakologiczne postępowanie w otępieniu ►

Terapie niefarmakologiczne są ważnym, lecz często wymagającym sposobem postępowania w otępieniu. Wymagającym, bo konieczne jest zaangażowanie opiekuna, jego czasu i zrozumienia problemu. Lekarz musi brać to pod uwagę proponując takie terapie.

Dr Jakub Kaźmierski z Kliniki Psychiatrii Wieku Podeszłego i Zaburzeń Psychotycznych Uniwersytetu Medycznego w Łodzi omawia obszary podlegające oddziaływaniom niefarmakologicznym, czyli zaburzenia funkcji poznawczych - pamięci, uwagi, także afazję, agnozję, zaburzenia funkcji wykonawczych, zaburzenia funkcjonowania codziennego, zaburzenia zachowania i objawy psychologiczne towarzyszące otępieniu.

Z dalszej części wykładu dowiadujemy się, że terapie niefarmakologiczne zostały potwierdzone w badaniach klinicznych. - Skuteczne w terapii i profilaktyce otępień może być połączenie kilku sposobów oddziaływań ze szczególnym uwzględnieniem interwencji skierowanej na opiekuna - tłumaczy dr Kaźmierski.

Wśród metod biologicznych istnieje coraz więcej dowodów na skuteczność zastosowania terapii rTMS i tDCS w kontekście poprawy funkcji poznawczych.

Zapraszamy do obejrzenia całego wykładu, szerszego omówienia diagnostyki i terapii. Wykład został wygłoszony w trakcie tegorocznej konferencji "Otępienie w praktyce" (organizator: wydawnictwo Termedia):