Jaka tlenoterapia najbardziej optymalna przy zapaleniu oskrzelików?
Autor: Marta Koblańska
Data: 13.06.2018
Źródło: Medscape/MK
Obecne wytyczne rekomendują jedynie wspierającą opiekę taką jak podanie dodatkowego tlenu oraz hydratację noworodków z zapaleniem oskrzelików. Wieloośrodkowe randomizowane badanie oceniało czy wysokoprzepływowa terapia tlenem podawana kaniulą donosową również będzie korzystna w tych sytuacjach.
Badanie było prowadzone w Australii i Nowej Zelandii, kiedy wysokoprzepływowa donosowa tlenoterapia stawała się już standardem opieki. Wszystkie dzieci objęte badaniem były poniżej jednego roku życia oraz wymagały dodatkowego tlenu z saturacją 92 do 94 procent w zależności od indywidualnej polityki szpitala. Badanie wykluczało noworodki, które potrzebowały natychmiastowej interwencji, zostały przypisane do oddziału intensywnej terapii lub cierpiały na inne przewlekłe schorzenia, które mogły wpłynąć na wyniki.
Noworodki w grupie interwencyjnej otrzymały nawilżony wysoko-przepływowy tlen 2L/kg masy ciała na minutę. Noworodki, które otrzymały terapię standardową otrzymywały dodatkowy tlen poprzez standardową kaniulę nosową do 2L/min w celu uzyskania tego samego pułapu saturacji tlenem – ( koncentracja 21 procent). Wstępnym wynikiem było niepowodzenie terapeutyczne, co skutkowało wymogiem podwyższenia dawki.
Ponad 1400 noworodków w wieku średnio 6 miesięcy włączono do badania między rokiem 2013 a 2016. Także ponad 1400 zostało włączonych do analizy. Ponad 60 procent stanowili chłopcy. Uwzględniając wyniki wstępne niepowodzenie terapeutyczne miało miejsce u 12 procent dzieci w grupie wysokiego przepływu w porównaniu do 23 procent w grupie terapii standardowej. Czas upływający do niepowodzenia nie różnił się w poszczególnych grupach.
Ponowna analiza, która obejmowała historię przedwcześnie urodzonych, wcześniejsze hospitalizacje lub infekcje wirusem syncytialnym dróg oddechowych nie zademonstrowała różnic w wynikach wstępnych oraz powtórnych.
Przeniesienia do oddziału intensywnej terapii wymagało 9 procent dzieci w grupie terapii standardowej oraz 12 procent w grupie wysoko-przepływowej. Badacze wnioskują, że noworodki z zapaleniem oskrzelików leczone tlenem wysoko-przepływowym podawanym kaniulą donosową wykazywały niższe prawdopodobieństwo tego, że będą wymagać podwyższenia dawki w porównaniu do tych leczonych tradycyjną tlenoterapią podawaną kaniulą donosową.
Noworodki w grupie interwencyjnej otrzymały nawilżony wysoko-przepływowy tlen 2L/kg masy ciała na minutę. Noworodki, które otrzymały terapię standardową otrzymywały dodatkowy tlen poprzez standardową kaniulę nosową do 2L/min w celu uzyskania tego samego pułapu saturacji tlenem – ( koncentracja 21 procent). Wstępnym wynikiem było niepowodzenie terapeutyczne, co skutkowało wymogiem podwyższenia dawki.
Ponad 1400 noworodków w wieku średnio 6 miesięcy włączono do badania między rokiem 2013 a 2016. Także ponad 1400 zostało włączonych do analizy. Ponad 60 procent stanowili chłopcy. Uwzględniając wyniki wstępne niepowodzenie terapeutyczne miało miejsce u 12 procent dzieci w grupie wysokiego przepływu w porównaniu do 23 procent w grupie terapii standardowej. Czas upływający do niepowodzenia nie różnił się w poszczególnych grupach.
Ponowna analiza, która obejmowała historię przedwcześnie urodzonych, wcześniejsze hospitalizacje lub infekcje wirusem syncytialnym dróg oddechowych nie zademonstrowała różnic w wynikach wstępnych oraz powtórnych.
Przeniesienia do oddziału intensywnej terapii wymagało 9 procent dzieci w grupie terapii standardowej oraz 12 procent w grupie wysoko-przepływowej. Badacze wnioskują, że noworodki z zapaleniem oskrzelików leczone tlenem wysoko-przepływowym podawanym kaniulą donosową wykazywały niższe prawdopodobieństwo tego, że będą wymagać podwyższenia dawki w porównaniu do tych leczonych tradycyjną tlenoterapią podawaną kaniulą donosową.
Patronat naukowy portalu: