Kotrimoksazol w leczeniu idiopatycznego włóknienia płuc: wyniki badania EME-TIPAC

U pacjentów z idiopatycznym włóknieniem płuc obserwuje się zmiany ich profilu mikrobiologicznego, które są związane ze zwiększoną śmiertelnością w tej grupie pacjentów. Dotychczasowe badania sugerowały możliwe korzyści z zastosowania kotrimoksazolu u pacjentów z idiopatycznym włóknieniem płuc, co tłumaczono zmianami w ich mikrobiocie. W badaniu o akronimie EME-TIPAC porównano skuteczność kotrimoksazolu z placebo u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkim idiopatycznym włóknieniem płuc.

Brytyjskich pacjentów z idiopatycznym włóknieniem płuc zrandomizowano do kotrimoksazolu w dawce 960 mg dwa razy dziennie lub placebo. Dodatkowo wszyscy uczestnicy otrzymywali 5 mg kwasu foliowego raz dziennie. Pierwszorzędowym punktem końcowym był odsetek pacjentów, u których doszło do śmierci, przeszczepu płuc lub hospitalizacji.

Do grupy interwencyjnej zrandomizowano 170 pacjentów, a do grupy placebo 172. Mediana czasu obserwacji wyniosła 1 rok. W tym okresie, pierwszorzędowy punkt końcowy wystąpił u 45% pacjentów z grupy interwencyjnej i 38% z grupy placebo (HR=1,2; 95% CI: 0,9-1,6). Nie odnotowano innych istotnych różnic w zakresie drugorzędowych punktów końcowych dotyczących funkcji płuc lub jakości życia pacjentów.

Kotrimoksazol nie przynosił korzyści w porównaniu z placebo u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkim idiopatycznym zwłóknieniem płuc.

CI – Confidence Interval (pl. przedział ufności), HR – Hazard Ratio (pl. hazard względny)