Poprawa funkcji płuc wskutek leczenia Treprostinilem
Data: 02.07.2020
Źródło: Medpagetoday
Pośród pacjentów z nadciśnieniem płucnym oraz śródmiąższową chorobą płuc ILD leczenie wziewnymi lekami rozszerzającymi naczynia takimi jak treprostinil było związane ze znaczącą poprawą objętości płuc, wynika z randomizowanego badania 3 fazy INCREASE.
W porównaniu do pacjentów leczonych placebo, ci z terapią treprostinilem wykazywali zwiększenie dystansu do przejścia 6 minutowego chodu o 21 metrów po 16 tygodniach stosowania. Wyniki podczas sesji American Thoracic Society zaprezentował Steven D. Nathan z Inova Fairfax Hospital w Wirginni.
Pacjenci przyjmujący lek wykazywali również poprawę stanu zdrowia w innych problemach klinicznych na przykład koncentracji w tkance peptydu NT-proBNP do 16 tygodni oraz obniżeniu ryzyka pogarszania się stanu i jego zaostrzeń związanych z chorobą płuc.
Treprostinil jest zaaprobowany do leczenia chorych z nadciśnieniem płucnym, a lek poprawia objętość płuc u tych pacjentów.
Faza 3 badania objęła 326 chorych na ILD z nadciśnieniem płucnym podzielonych na grupy jeden do jednego z ramieniem z lekiem (6 mcg na oddech) i placebo stosowanym przez 16 tygodni. Wstępne wyniki szacowane były na podstawie 6 minutowego chodu.
Wszyscy uczestnicy rozpoczęli przyjmowanie leku w dawce na trzy oddechy (18 mcg) cztery razy dziennie. Dawka mogła być zwiększana co 3 dni z tą docelową 54 mcg cztery razy dziennie i maksymalną 72 mcg, jeśli była tolerowana.
Kolejne wyniki objęły zmiany w koncentracji NT-proBNP podczas trwania badania; czas do klinicznego pogorszenia był określony przez konieczność hospitalizacji z racji przyczyn sercowo-pulmonologicznych; obniżenie dystansu chodu większe niż 15 procent podczas dwóch kolejnych wizyt w odstępie przynajmniej 24-godzinnym, śmierci lub przeszczepienia płuc; zmianę dystansu do 12 tygodni lub 15 tygodni. Średni wiek pacjentów wynosił 65,6 lat w ramieniu z lekiem i 67,4 lata w grupie placebo. Odpowiednio 73 procent i 70 procent otrzymywało tlen.
W punkcie wyjścia mediana chodu wynosiła 254 metry w grupie pacjentów z treprostinilem i 265 metrów w grupie z placebo.
Nathan zaraportował, że w 16 tygodniu pacjenci przyjmujący lek wobec tych z placebo mogli przejść więcej o 21 metrów z poprawą 4 metrów w tygodniu 4, 15 w tygodniu 8, 20 w tygodniu 12 i 21 w tygodniu 16. Nie zaobserwowano istotnych różnic w jakości życia lub saturacji w czasie najdłuższego dystansu jaki przechodzili chorujący.
Lek skutkował 38 procentową redukcją w koncentracji NT-proBNP w porównaniu z placebo w tygodniu 16 i 39 procentowym zmniejszeniem ryzyka pogorszenia się stanu klinicznego.
W sumie 37 pacjentów leczonych treprostinilem, czyli 22,7 procent oraz 54, czyli 33,1 procent doświadczyło pogorszenia stanu klinicznego podczas badania z odpowiednio 11 i 14,7 procent tych, którzy potrzebowali hospitalizacji. 10 procent chorych przerwało leczenie z powodu działań niepożądanych i 8 procent w grupie z placebo. Poważne działania niepożądane były udziałem 23,3 procent chorych w grupie z lekiem i 25,8 procent w grupie z placebo. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi były kaszel, ból głowy, duszności, zawroty głowy i nudności,
Pacjenci przyjmujący lek wykazywali również poprawę stanu zdrowia w innych problemach klinicznych na przykład koncentracji w tkance peptydu NT-proBNP do 16 tygodni oraz obniżeniu ryzyka pogarszania się stanu i jego zaostrzeń związanych z chorobą płuc.
Treprostinil jest zaaprobowany do leczenia chorych z nadciśnieniem płucnym, a lek poprawia objętość płuc u tych pacjentów.
Faza 3 badania objęła 326 chorych na ILD z nadciśnieniem płucnym podzielonych na grupy jeden do jednego z ramieniem z lekiem (6 mcg na oddech) i placebo stosowanym przez 16 tygodni. Wstępne wyniki szacowane były na podstawie 6 minutowego chodu.
Wszyscy uczestnicy rozpoczęli przyjmowanie leku w dawce na trzy oddechy (18 mcg) cztery razy dziennie. Dawka mogła być zwiększana co 3 dni z tą docelową 54 mcg cztery razy dziennie i maksymalną 72 mcg, jeśli była tolerowana.
Kolejne wyniki objęły zmiany w koncentracji NT-proBNP podczas trwania badania; czas do klinicznego pogorszenia był określony przez konieczność hospitalizacji z racji przyczyn sercowo-pulmonologicznych; obniżenie dystansu chodu większe niż 15 procent podczas dwóch kolejnych wizyt w odstępie przynajmniej 24-godzinnym, śmierci lub przeszczepienia płuc; zmianę dystansu do 12 tygodni lub 15 tygodni. Średni wiek pacjentów wynosił 65,6 lat w ramieniu z lekiem i 67,4 lata w grupie placebo. Odpowiednio 73 procent i 70 procent otrzymywało tlen.
W punkcie wyjścia mediana chodu wynosiła 254 metry w grupie pacjentów z treprostinilem i 265 metrów w grupie z placebo.
Nathan zaraportował, że w 16 tygodniu pacjenci przyjmujący lek wobec tych z placebo mogli przejść więcej o 21 metrów z poprawą 4 metrów w tygodniu 4, 15 w tygodniu 8, 20 w tygodniu 12 i 21 w tygodniu 16. Nie zaobserwowano istotnych różnic w jakości życia lub saturacji w czasie najdłuższego dystansu jaki przechodzili chorujący.
Lek skutkował 38 procentową redukcją w koncentracji NT-proBNP w porównaniu z placebo w tygodniu 16 i 39 procentowym zmniejszeniem ryzyka pogorszenia się stanu klinicznego.
W sumie 37 pacjentów leczonych treprostinilem, czyli 22,7 procent oraz 54, czyli 33,1 procent doświadczyło pogorszenia stanu klinicznego podczas badania z odpowiednio 11 i 14,7 procent tych, którzy potrzebowali hospitalizacji. 10 procent chorych przerwało leczenie z powodu działań niepożądanych i 8 procent w grupie z placebo. Poważne działania niepożądane były udziałem 23,3 procent chorych w grupie z lekiem i 25,8 procent w grupie z placebo. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi były kaszel, ból głowy, duszności, zawroty głowy i nudności,
Patronat naukowy portalu: