Zastosowanie lumakaftoru i iwakaftoru u pacjentów z mukowiscydozą i zmianami płucnymi

Leczenie skojarzone iwakaftorem i lumakaftorem prowadzi do wzrostu wartości wskaźnika FEV1 u pacjentów będących homozygotami względem delF508/delF508. Konieczna jest jednak ocena bezpieczeństwa, tolerancji i skuteczności lumakaftoru i iwakaftoru, szczególnie u młodych pacjentów z mukowiscydozą z towarzyszącą ciężką chorobą płuc.

Pacjenci z CF w wieku co najmniej 12 lat, homozygotyczni pod względem F508del-CFTR, z ppFEV1 <40 otrzymywali lumakaftor 400 mg i iwakaftor 250 mg co 12 godzin (pełna dawka) przez okres 24 tygodni. W badaniu dopuszczono także modyfikację dawki do połowy przez 1-2 tygodnie (w tym na początku próby). Bezpieczeństwo i tolerancja były głównymi miernikami wyników; oceniano również wyniki kliniczne.

Z 46 pacjentów (28 zaczęło od pełnej dawki, 18 – od połowy), 35 (76%) ukończyło 24-tygodniowy cykl leczenia. Do najczęstszych zdarzeń niepożądanych należały zaostrzenia płucne, nieprawidłowe oddychanie, kaszel i duszność. W porównaniu z pacjentami rozpoczynającymi leczenie w pełnej dawce, u pacjentów rozpoczynających leczenie od połowy dawki rzadziej dochodziło do zdarzeń oddechowych (56% w porównaniu do 71%) o krótszym okresie mediany (4 vs. 9 dni). Nie przeprowadzono modyfikacji dawkowania ani przerwania leczenia z powodu zdarzeń oddechowych u pacjentów rozpoczynających leczenie od połowy dawki, którym następnie zwiększano do pełnej dawki w ciągu 2 tygodni. Po początkowym zmniejszeniu ppFEV1 było podobne do wartości wyjściowych od 4. tygodnia przez resztę badania. W porównaniu z okresem przed badaniem, roczny wskaźnik hospitalizacji był niższy (stosunek częstości: 0,41; p = 0,00026), a czas trwania dożylnej antybiotykoterapii był krótszy (różnica średnia: -8,52 [24,91] dni; p = 0,0369) przez 24-tygodniowy okres trwania badania.

W porównaniu z pacjentami z lepszą czynnością płuc zdarzenia oddechowe były częstsze u pacjentów z ppFEV1 <40; oprócz tego profil bezpieczeństwa lumakaftoru i iwakaforu był zgodny z wcześniejszymi badaniami. Wyniki sugerują, że pacjenci z ppFEV1 <40 mogą odnieść korzyści z rozpoczęcia leczenia przy niższej dawce połączonym z monitorowaniem przed zwiększeniem do pełnej dawki.