Zespół obturacyjnego bezdechu sennego, a skłonność do jaskry

Naukowcy z Uniwersytetu Hokkaido jako pierwsi zmierzyli ciśnienie w gałce ocznej śpiących chorych z zespołem obturacyjnego bezdechu sennego (ZOBS). Do jakich wniosków doszli Japończycy?

Pacjenci z ZOBS częściej zapadają na udary i choroby serca, np. zawały. Są także bardziej podatni na jaskrę. W tej grupie chorych występuje około 10-krotnie częściej niż u osób bez ZOBS.

Dotychczas ciągły pomiar ciśnienia w gałce ocznej śpiących ludzi nie był prosty i wiązał się z trudnościami technicznymi. Japończycy posłużyli się specjalnym czujnikiem, który przypomina szkła kontaktowe. Dzięki temu możliwe było monitorowanie zmiany ciśnienia podczas powtarzających się epizodów bezdechu podczas snu. Zazwyczaj, gdy ludzie przestają oddychać (wydychać powietrze), rośnie ciśnienie w klatce piersiowej, a następnie w gałce ocznej. Japońskie studium pokazało jednak, że po zatrzymaniu oddechu u badanych z ZOBS ciśnienie śródgałkowe spadało.

Zdaniem naukowców działo się tak, bo przez zwężenie, bądź całkowite zapadnięcie dróg oddechowych pacjenci przestawali raczej wdychać, niż wydychać powietrze, co powinno prowadzić do spadku ciśnienia w klatce piersiowej. Ponieważ przez zatrzymanie oddechu spadała saturacja krwi tlenem, mogło to wywoływać skutkujące jaskrą uszkodzenia nerwu wzrokowego. Badanie wskazuje, że nerw wzrokowy może być uszkodzony przez niedotlenienie pod nieobecność skoków ciśnienia śródgałkowego. To ciekawe spostrzeżenie na przypadki chorych z jaskrą z prawidłowym ciśnieniem w gałce ocznej.