Ranelinian strontu- zastosowanie w leczeniu osteoartrozy stawu kolanowego
Autor: Izabela Żmijewska
Data: 19.02.2013
Źródło: Reginster JY, Badurski J, Bellamy N i wsp. Efficacy and safety of strontium ranelate in the treatment of knee osteoarthritis: results of a double-blind, randomised placebo-controlled trial. Ann Rheum Dis. 2013 Feb;72(2):179-86.
Choroba zwyrodnieniowa stawów (ChZS) jest najczęściej występującym schorzeniem dotyczącym kości i stawów. W populacji ogólnej wśród osób powyżej 65 roku życia u ponad 40% występuje choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego lub biodrowego. Brak jest w chwili obecnej skutecznych metod leczenia przyczynowego ChZS. W przebiegu choroby dochodzi do zniszczenia chrząstki stawowej oraz podchrzęstnej warstwy kości.
Ranelinian strontu stosowany jest w leczeniu osteoporozy pomenopauzalnej, lek zarówno hamuje resorpcję jak i wzmaga proces odbudowy kości. W badaniach in vitro wykazano wpływ ranelinianu strontu na aktywność chondrocytów i pobudzenie tworzenia chrząstki stawowej oraz hamowanie procesu resorpcji kości w warstwie podchrzęstnej.
W randomizowanym badaniu klinicznym dotyczącym bezpieczeństwa i skuteczności ranelinianu strontu w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego trwającym 3 lata brało udział 1683 pacjentów. Do badania włączono chorych powyżej 50 roku życia, z objawową osteoartrozą stawu kolanowego, ze zmianami radiologicznymi w stopniu 2.(zauważalne zwężenie, osteofity) i 3. (wyraźne zwężenie i osteofity)według skali Kellgren i Lawrence. Pacjenci zostali przydzieleni losowo do jednej z 3 grup: grupa placebo, przyjmujący 1g/dobę i 2g/dobę ranelinianu strontu. Pierwotnym punktem końcowym była zmiana szerokości szpary stawowej (przyśrodkowy przedział udowo-piszczelowy) w badaniu radiologicznym.
W badaniu wykazano zmniejszenie szerokości szpary stawowej odpowiednio -0,37 mm w grupie placebo; -0,23 mm w grupie przyjmującej 1g/dobę i -0,27mm przy dawce2g/dobę. Różnica zmian w badanych grupach była istotna statystycznie. W grupie leczonej rzadziej obserwowano progresję zmian radiologicznych. W grupie przyjmującej lek w dawce 2g/dobe wykazano poprawę w zakresie objawów osteoartrozy stawu kolanowego na podstawie skali WOMAC oraz skali bólu. Ranelinian strontu był dobrze tolerowany.
W randomizowanym badaniu klinicznym dotyczącym bezpieczeństwa i skuteczności ranelinianu strontu w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego trwającym 3 lata brało udział 1683 pacjentów. Do badania włączono chorych powyżej 50 roku życia, z objawową osteoartrozą stawu kolanowego, ze zmianami radiologicznymi w stopniu 2.(zauważalne zwężenie, osteofity) i 3. (wyraźne zwężenie i osteofity)według skali Kellgren i Lawrence. Pacjenci zostali przydzieleni losowo do jednej z 3 grup: grupa placebo, przyjmujący 1g/dobę i 2g/dobę ranelinianu strontu. Pierwotnym punktem końcowym była zmiana szerokości szpary stawowej (przyśrodkowy przedział udowo-piszczelowy) w badaniu radiologicznym.
W badaniu wykazano zmniejszenie szerokości szpary stawowej odpowiednio -0,37 mm w grupie placebo; -0,23 mm w grupie przyjmującej 1g/dobę i -0,27mm przy dawce2g/dobę. Różnica zmian w badanych grupach była istotna statystycznie. W grupie leczonej rzadziej obserwowano progresję zmian radiologicznych. W grupie przyjmującej lek w dawce 2g/dobe wykazano poprawę w zakresie objawów osteoartrozy stawu kolanowego na podstawie skali WOMAC oraz skali bólu. Ranelinian strontu był dobrze tolerowany.
