Twardzina układowa i autoimmunologiczne zapalenie tarczycy zwiększają ryzyko zachorowania na raka brodawkowatego tarczycy

Wiadomo, iż u chorych na twardzinę układową – w porównaniu z populacją ogólną - występuje podwyższone ryzyko zachorowania na nowotwory złośliwe. W dotychczasowych badaniach nie oceniano jednak ryzyka zachorowania na raka brodawkowatego tarczycy w tej grupie chorych. Antonelli i wsp. podjęli ten temat w swoich badaniach. Wyniki opublikowano na łamach Rheumatology.

Do badania włączono 327 osób z twardziną układową oraz dwie grupy kontrolne dopasowane względem płci i wieku: 654-osobową grupę z rejonów dotkniętych niedoborami jodu oraz 654-osobową grupę z terenów, gdzie ten problem nie występował. Funkcję tarczycy oceniano na podstawie pomiarów TSH, przeciwciał przeciwtarczycowych, badania ultrasonograficznego tarczycy, a w wybranych przypadkach również biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej.

Wśród pacjentów z twardziną układową znamiennie częściej stwierdzano: podwyższone stężenia TSH oraz przeciwciał przeciwko tyreoglobulinie i peroksydazie tarczycowej, częstsze występowanie niedoczynności tarczycy (dla każdej z badanych zależności P < 0.01).
Sześć przypadków raka brodawkowatego tarczycy stwierdzono w grupie osób chorych na twardzinę układową, podczas gdy tylko jeden przypadek w każdej z grup kontrolnych (P = 0.007). U wszystkich pacjentów z twardziną układową i rozpoznanym rakiem brodawkowatym tarczycy występowały dodatkowo cechy autoimmunologicznej choroby tarczycy, podczas gdy w grupie osób z twardziną układową bez rozpoznanego raka tarczycy zaburzenie to dotyczyło 40% (P = 0.001).

Podsumowując, powyższe dane wskazują na istotnie podwyższone ryzyko zachorowania na raka brodawkowatego tarczycy wśród pacjentów z twardziną układową, zwłaszcza w przypadku współistniejącej autoimmunologicznej choroby tarczycy. W tej grupie chorych wskazane jest uważne monitorowanie funkcji tarczycy, w celu wczesnego wykrycia współistniejących nieprawidłowości.