123RF
Wyniki badania INBUILD
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 06.07.2022
Źródło: Matteson EL, Kelly C, Distler JHW et al. Nintedanib in Patients With Autoimmune Disease–Related Progressive Fibrosing Interstitial Lung Diseases: Subgroup Analysis of the INBUILD Trial. Arthritis & Rheumatology Vol. 74, No. 6, June 2022, pp 1039–1047
| Tagi: | krystalopatie, dna moczanowa |
Nintedanib zmniejsza progresję spadku FVC w ILD przebiegającej z włóknieniem o fenotypie progresywnym, związanej z chorobą autoimmunologiczną.
Nintedanib jest inhibitorem kinaz tyrozynowych, między innymi receptorów czynnika wzrostu dla fibroblastów (FGFR) oraz receptorów płytkopochodnego czynnika wzrostu (PDGFR), które są niezbędne w procesach proliferacji, migracji i różnicowania fibroblastów i miofibroblastów płucnych – istotnych w patogenezie idiopatycznego włóknienia płuc (IPF). Lek wykazuje działanie antyfibrotyczne i przeciwzapalne.
Nintedanib został zatwierdzony do stosowania w IPF, śródmiąższowej chorobie płuc (ILD) w przebiegu twardziny układowej (SSc-ILD) oraz w leczeniu innych niż IPF przewlekłych śródmiąższowych chorób płuc przebiegających z włóknieniem o fenotypie postępującym.
Pozytywna opinia odnośnie do ostatniego wskazania oparta została na wynikach badania INBUILD (randomizowanego badania III fazy, z podwójnie ślepą próbą, kontrolowanego placebo), w którym oceniano skuteczność, bezpieczeństwo i tolerancję nintedanibu u pacjentów z przewlekłym ILD przebiegającym z włóknieniem o fenotypie progresywnym.
Wśród 663 chorych włączonych do badania INBUILD znalazło się 170 osób (25,6 proc.) z rozpoznaniem ILD związanej z chorobą autoimmunologiczną. Wśród nich byli chorzy z rozpoznaniem reumatoidalnego zapalenia stawów (RA), twardziny układowej (SSc), mieszanej choroby tkanki łącznej (MCTD) oraz innymi chorobami autoimmunologicznymi (m.in. zespołem Sjögrena, niezróżnicowaną układową chorobą tkanki łącznej, toczniem układowym i innymi).
Do badania kwalifikowali się pacjenci z cechami choroby powodującej włóknienie płuc w stopniu >10% w badaniu HRCT, FVC% ≥45%, DLco 30–80% oraz progresją ILD w okresie 24 miesięcy przed oceną przesiewową, na podstawie spadku FVC, nasilającym się włóknieniem w badaniach obrazowych lub nasilaniem się objawów pomimo dotychczasowego leczenia.
W grupie chorych z rozpoznaniem ILD związanej z chorobą autoimmunologiczną otrzymujących nintedanib spadek FVC w okresie 52 tygodni wynosił 75,9 ml/rok, podczas gdy w ramieniu otrzymującym placebo – 178,6 ml/rok (P = 0,0117).
W najliczniejszej podgrupie pacjentów – z rozpoznaniem RA (n = 89) – różnice w spadku FVC w okresie 52 tygodni pomiędzy otrzymującymi nintedanib i placebo, wynosiły odpowiednio 79 ml/rok vs 196,9 ml/rok (P = 0,041).
Najczęstszym obserwowanym w badaniu typem włóknienia był typ przypominający UIP (UIP-like fibrotic pattern). W tej subpopulacji badanych różnica spadku FVC pomiędzy ramieniem otrzymującym nintedanib vs placebo była liczbowo większa niż w innych typach włóknienia, odpowiednio 58,6 ml/rok vs 182,8 ml/rok, mimo to nie wykazano istotnych różnic we wpływie nintedanibu w zależności od typu włóknienia w badaniu HRCT (zmniejszenie FVC podobne w UIP-like fibrotic pattern i innych typach włóknienia).
W okresie 52 tygodni najczęściej raportowanymi objawami niepożądanymi były objawy ze strony przewodu pokarmowego, a wśród nich biegunka (u 63,4 proc. badanych w ramieniu otrzymującym nintedanib). Wśród innych objawów niepożądanych odnotowano m.in.: nudności, wymioty, brak apetytu, zaparcia. U 17 proc. badanych (w grupie otrzymującej nintedanib) objawy niepożądane były przyczyną przerwania leczenia. Ponadto częściej niż w grupie placebo obserwowano zwiększenie stężenia enzymów wątrobowych (wartości Aspat i Alat co najmniej trzykrotnie ≥ GGN obserwowano u 14,6 proc. badanych otrzymujących nintedanib).
Wyniki badania wykazały, że zastosowanie nintedanibu związane jest ze zmniejszeniem progresji spadku FVC w okresie 52 tygodni o 58 proc. w stosunku do placebo. Niekorzystne rokowanie związane z ILD w przebiegu choroby autoimmunologicznej (u części chorych fenotyp progresywny włóknienia), wskazuje na konieczność monitorowania zmian płucnych.
Dla optymalizacji leczenia ILD wymagana jest współpraca pulmonologa i reumatologa.
Opracowanie: dr n. med. Marta Madej
Nintedanib został zatwierdzony do stosowania w IPF, śródmiąższowej chorobie płuc (ILD) w przebiegu twardziny układowej (SSc-ILD) oraz w leczeniu innych niż IPF przewlekłych śródmiąższowych chorób płuc przebiegających z włóknieniem o fenotypie postępującym.
Pozytywna opinia odnośnie do ostatniego wskazania oparta została na wynikach badania INBUILD (randomizowanego badania III fazy, z podwójnie ślepą próbą, kontrolowanego placebo), w którym oceniano skuteczność, bezpieczeństwo i tolerancję nintedanibu u pacjentów z przewlekłym ILD przebiegającym z włóknieniem o fenotypie progresywnym.
Wśród 663 chorych włączonych do badania INBUILD znalazło się 170 osób (25,6 proc.) z rozpoznaniem ILD związanej z chorobą autoimmunologiczną. Wśród nich byli chorzy z rozpoznaniem reumatoidalnego zapalenia stawów (RA), twardziny układowej (SSc), mieszanej choroby tkanki łącznej (MCTD) oraz innymi chorobami autoimmunologicznymi (m.in. zespołem Sjögrena, niezróżnicowaną układową chorobą tkanki łącznej, toczniem układowym i innymi).
Do badania kwalifikowali się pacjenci z cechami choroby powodującej włóknienie płuc w stopniu >10% w badaniu HRCT, FVC% ≥45%, DLco 30–80% oraz progresją ILD w okresie 24 miesięcy przed oceną przesiewową, na podstawie spadku FVC, nasilającym się włóknieniem w badaniach obrazowych lub nasilaniem się objawów pomimo dotychczasowego leczenia.
W grupie chorych z rozpoznaniem ILD związanej z chorobą autoimmunologiczną otrzymujących nintedanib spadek FVC w okresie 52 tygodni wynosił 75,9 ml/rok, podczas gdy w ramieniu otrzymującym placebo – 178,6 ml/rok (P = 0,0117).
W najliczniejszej podgrupie pacjentów – z rozpoznaniem RA (n = 89) – różnice w spadku FVC w okresie 52 tygodni pomiędzy otrzymującymi nintedanib i placebo, wynosiły odpowiednio 79 ml/rok vs 196,9 ml/rok (P = 0,041).
Najczęstszym obserwowanym w badaniu typem włóknienia był typ przypominający UIP (UIP-like fibrotic pattern). W tej subpopulacji badanych różnica spadku FVC pomiędzy ramieniem otrzymującym nintedanib vs placebo była liczbowo większa niż w innych typach włóknienia, odpowiednio 58,6 ml/rok vs 182,8 ml/rok, mimo to nie wykazano istotnych różnic we wpływie nintedanibu w zależności od typu włóknienia w badaniu HRCT (zmniejszenie FVC podobne w UIP-like fibrotic pattern i innych typach włóknienia).
W okresie 52 tygodni najczęściej raportowanymi objawami niepożądanymi były objawy ze strony przewodu pokarmowego, a wśród nich biegunka (u 63,4 proc. badanych w ramieniu otrzymującym nintedanib). Wśród innych objawów niepożądanych odnotowano m.in.: nudności, wymioty, brak apetytu, zaparcia. U 17 proc. badanych (w grupie otrzymującej nintedanib) objawy niepożądane były przyczyną przerwania leczenia. Ponadto częściej niż w grupie placebo obserwowano zwiększenie stężenia enzymów wątrobowych (wartości Aspat i Alat co najmniej trzykrotnie ≥ GGN obserwowano u 14,6 proc. badanych otrzymujących nintedanib).
Wyniki badania wykazały, że zastosowanie nintedanibu związane jest ze zmniejszeniem progresji spadku FVC w okresie 52 tygodni o 58 proc. w stosunku do placebo. Niekorzystne rokowanie związane z ILD w przebiegu choroby autoimmunologicznej (u części chorych fenotyp progresywny włóknienia), wskazuje na konieczność monitorowania zmian płucnych.
Dla optymalizacji leczenia ILD wymagana jest współpraca pulmonologa i reumatologa.
Opracowanie: dr n. med. Marta Madej
