eISSN: 2084-9885
ISSN: 1896-6764
Neuropsychiatria i Neuropsychologia/Neuropsychiatry and Neuropsychology
Bieżący numer Archiwum Artykuły zaakceptowane O czasopiśmie Rada naukowa Bazy indeksacyjne Prenumerata Kontakt Zasady publikacji prac
Panel Redakcyjny
Zgłaszanie i recenzowanie prac online
SCImago Journal & Country Rank
1/2011
vol. 6
 
Poleć ten artykuł:
Udostępnij:

Artykuł poglądowy
Spice – „dopalacze” zawierające syntetyczne kannabinoidy

Jakub Wojcieszak
,
Katarzyna Młódzik
,
Jolanta B. Zawilska

Neuropsychiatria i Neuropsychologia 2011; 6, 1: 11–17
Data publikacji online: 2011/07/14
Plik artykułu:
- Spice.pdf  [0.22 MB]
Pobierz cytowanie
 
 

Wstęp

Termin spice (ang. przyprawa) jest używany w odniesieniu do szerokiej grupy wyrobów zawierających syntetyczne kannabinoidy, sprzedawanych w Europie, Japonii i Stanach Zjednoczonych za pośrednictwem Internetu oraz w sklepach z tzw. dopalaczami (head-, coffee-, smart-shops) (Zawilska 2011). Produkty te pojawiły się na rynku ok. 2004 r. jako legalna alternatywa dla marihuany. Systematyczny wzrost ich popularności odnotowuje się od 2008 r., przede wszystkim w wyniku intensywnej kampanii reklamowej prowadzonej za pośrednictwem Internetu (Dresen i wsp. 2010; EMCDDA 2009). Dodatkowym czynnikiem zwiększającym zainteresowanie produktami spice wśród młodych ludzi była ciekawość wywołana nagłośnieniem tematu „dopalaczy” przez media, legalny charakter tego typu produktów, łatwość nabycia oraz brak możliwości wykrycia zawartych w nich związków psychoaktywnych przy użyciu standardowych testów narkotykowych (Vardakou i wsp. 2010; Zawilska i Woldan-Tambor 2011). Według raportu Europejskiego Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii (European Monitoring Centre for Drugs and Drug Addiction – EMCDDA) na początku 2009 r. produkty spice były dostępne w 21 krajach europejskich (EMCDDA 2010).

Spice sprzedawane są jako aromatyczne kadzidła lub ziołowe mieszanki zapachowe o różnych nazwach handlowych (m.in. Aroma, Aztec Thunder, Chill out, Chill zone, Dream, Ex-ses, Fusion, K2, Red Merkury, Skunk, Scence, Sensation, Smoke, Spice Gold, Spike 99, Yucatan Fire, Zen Gold). Producenci czasami wymieniają nazwy surowców roślinnych wchodzących w skład mieszanki, np. Pedicularis densiflora (Indian Warrior), Leonotis leonurus (serdecznik, Lion’s Tail), Canavalia rosea (Bay-bean), Nymphaea caerulea (niebieska lilia wodna, Blue Lotus), Scutellaria nana (jarmułka karzeł, Dwarf Skullcap), Zornia latifolia (Maconha Brava), Pedicularis sp. (gnidosz, Lousewort), Althaea officinalis (prawoślaz lekarski, Marshmallow), Nelumbo nucifera (lotos orzechodajny, Pink Lotus), Trifolium pratense (koniczyna łąkowa, Red Clover), Leonurus sibiricus (serdecznik syberyjski, Siberian motherwort), róża, wanilia czy miód. Autorzy celowo podają nazwy angielskie surowców roślinnych, ponieważ występują one na stronach internetowych oraz na opakowaniach spice. Należy podkreślić, że do produktów spice, podobnie jak i innych „dopalaczy”, często dołączona jest informacja o tym, że nie nadają się one do spożywania przez ludzi (Hudson i wsp. 2010; Zuba i wsp. 2011).

Syntetyczne kannabinoidy jako wiodące substancje psychoaktywne w spice

Początkowo działanie psychoaktywne spice przypisywano wyłącznie surowcom roślinnym. Mimo że niektóre z deklarowanych surowców zawierają psychoaktywne alkaloidy, np. leonurynę, nucyferynę czy aporfinę, to szczegółowe badania wykazały, że za ośrodkowe działanie spice odpowiada dodatek syntetycznych związków chemicznych pobudzających receptory kannabinoidowe – kannabinomimetyków (EMCDDA 2008). W wielu przypadkach spice nie zawierały roślin wymienionych w swoim składzie. Sugeruje to, że surowce ziołowe służą jedynie jako nośnik dla syntetycznych związków psychoaktywnych (Uchiyama i wsp. 2010; Zuba i wsp. 2011).

Receptory kannabinoidowe należą do grupy receptorów związanych z białkami G. Po raz pierwszy zostały one sklonowane i opisane na początku lat 90. ubiegłego wieku (Matsuda i wsp. 1990; Munro i wsp. 1993). Wyróżnia się dwa podtypy receptorów kannabinoidowych: CB1 i CB2, różniące się sekwencją aminokwasową, występowaniem i funkcją pełnioną w organizmie. Receptory CB1 są zlokalizowane przede wszystkim w ośrodkowym i obwodowym układzie nerwowym, głównie w jądrach podstawy, hipokampie i móżdżku. Biorą one udział w kontroli uwalniania neuroprzekaźników, takich jak serotonina i dopamina. Z kolei receptory CB2, odgrywające rolę w regulacji procesu zapalnego, występują w leukocytach i narządach układu immunologicznego (Fergusson i wsp. 2006; Howlett i wsp. 2004).

Związki oddziałujące na receptory kannabinoidowe dzieli się ze względu na pochodzenie na trzy podgrupy:

a) fitokannabinoidy zawarte w konopiach siewnych (Cannabis sativa); dym powstający podczas palenia konopi zawiera trzy podstawowe związki: D9-tetrahydrokannabinol (D9-THC) – będący częściowym agonistą receptorów CB1, kannabidiol (CBD) o działaniu antagonistycznym wobec receptorów CB1 i CB2 oraz kannabinol (CBN) (Every--Palmer 2011);

b) kannabinoidy endogenne produkowane w tkankach; są to związki o budowie lipidowej pełniące funkcję przekaźników międzykomórkowych;

c) syntetyczni agoniści receptorów kannabinoidowych; jest to grupa obejmująca ponad sto związków chemicznych, będących pochodnymi wielu struktur wiodących; substancje te zostały zsyntezowane w różnych ośrodkach badawczych jako potencjalne leki, jednak większość z nich nie znalazła zastosowania terapeutycznego z powodu działań niepożądanych (Vardakou i wsp. 2010).

Substancjami aktywnymi, które najczęściej wchodzą w skład produktów spice, są:

a) pochodne naftoiloindolu:

• JWH-018 (1-pentylo-3-(1-naftoilo)indol),

• JWH-073 (1-butylo-3-(1-naftoilo)indol);

b) pochodne cykloheksylofenolu:

• CP-47,497 (5-(1,1-dimetyloheptylo)-2-[(1RS,3SR)-3-hydroksy-cykloheksylo]-fenol),

• C8 homolog CP-47,497, kannabicykloheksanol (5-(1,1-dimetylooktylo)-2-[(1RS,3SR)-3-hydroksycykloheksylo]fenol);

c) syntetyczne analogi D9-THC:

• HU-210 (6aR,10aR)-9-(hydroksymetylo) -6,6-dimetylo-3-(2-metylooctan-2-yl)-6a,7,10,10a-tetrahydrobenzo[c]chromen-1-ol;

d) oleamid – pochodna kwasu tłuszczowego zaliczana do endogennych kannabinoidów (Uchiyama i wsp. 2010).

Na rycinie 1. przedstawiono budowę chemiczną syntetycznych kannabinoidów.

Badania przeprowadzone w Japonii wykazały występowanie w produktach typu spice szesnastu różnych syntetycznych kannabinomimetyków (Kikura-Hanajiri i wsp. 2011). W Wielkiej Brytanii, po zaklasyfikowaniu w grudniu 2009 r. syntetycznych kannabinomimetyków do związków klasy B, tj. związków, których sprzedaż i posiadanie jest karalne, w produktach spice wykryto: JWH-018 (60% analizowanych produktów), JWH-073 (70%), JWH-007/019 (40%), JWH-047/122 (40%), JWH-250 (65%), CP-47,497 i jego homologi (50–60%), JWH-253 (20%), JWH-167 (15%), JWH-081 (15%) oraz AM-694 (5%) (Dargan i wsp. 2011). Oprócz agonistów receptorów kannabinoidowych w spice zidentyfikowano dotychczas szereg innych związków chemicznych, w tym m.in. eugenol, eukaliptol, fitosterole, tymol, kwasy tłuszczowe i ich estry, środki zapachowe, środki konserwujące, a także duże ilości -tokoferolu dodawanego w celu utrudnienia jakościowej analizy chemicznej składu (Auwärter i wsp. 2009; Lindigkeit i wsp. 2009; Zuba i wsp. 2011). Na uwagę zasługuje fakt występowania znacznych różnic w składzie jakościowym i ilościowym substancji czynnych wśród poszczególnych odmian spice, a także między kolejnymi seriami produkcyjnymi wyrobów (Hudson i wsp. 2010; Lindigkeit i wsp. 2009; Uchijama i wsp. 2010).

JWH-018 i JWH-073

JWH-018 był pierwszym syntetycznym kannabinomimetykiem, który wykryto w mieszankach ziołowych spice. Nazwa JWH pochodzi od inicjałów Johna W. Huffmana, który w 1994 r. na Uniwersytecie Clemson w Południowej Karolinie (Stany Zjednoczone) po raz pierwszy zsyntetyzował tę grupę substancji (Huffman i wsp. 1994). JWH-018 i JWH-073 są agonistami receptorów CB1 o powinowactwie około 4-krotnie większym w porównaniu z D9-THC (Atwood i wsp. 2010, 2011; Wiley i wsp. 1998). Oba związki hamowały aktywność elektrofizjologiczną neuronów oraz wywoływały internalizację receptorów CB1 (Atwood i wsp. 2010, 2011). W badaniach przeprowadzonych na szczurach, którym podano JWH-018 w dawkach od 0,1 do 10 mg/kg m.c., wystąpiła katatonia. Co więcej, u jednego szczura po zastosowaniu dawki 10 mg/kg doszło do spowolnienia i zatrzymania oddechu. Czas biologicznego półtrwania dla JWH-018 podanego dożylnie wynosi u szczura ok. 2 godzin (Vardakou i wsp. 2010).

CP-47,497

CP-47,497 został zsyntetyzowany pod koniec lat 80. XX w. podczas poszukiwań nowych leków analgetycznych prowadzonych przez firmę Pfizer. Związek ten cechuje się ponad 4-krotnie większym powinowactwem do receptorów kannabinoidowych w porównaniu z D9-THC (Compton i wsp. 1993). Związek ten, podobnie jak JWH-018 i JWH-073, hamował aktywność elektrofizjologiczną neuronów oraz wywoływał internalizację receptorów CB1 (Atwood i wsp. 2011). U myszy, szczurów i psów CP-47,497 wykazuje działanie analgetyczne, przeciwdrgawkowe oraz hipotermiczne o sile porównywalnej z D9-THC lub większej (Jiang i wsp. 2005).

HU-210

HU-210 jest syntetycznym analogiem D9-THC o działaniu agonistycznym wobec receptorów kannabinoidowych. Nazwa HU pochodzi od nazwy uczelni, w której związek ten został zsyntetyzowany – Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie. HU-210 w stężeniach powyżej 3 µmol/l powoduje uwalnianie kwasu arachidonowego, zwiększenie wewnątrzkomórkowego stężenia jonów wapniowych oraz przemieszczenie cytozolowej fosfolipazy A2 (Nabemoto i wsp. 2008). Dawka efektywna HU-210 po podaniu podskórnym i dożylnym wynosi u myszy 5–20 µg/kg (Verdakou i wsp. 2010). U szczurów i myszy związek ten wywoływał katapleksję, analgezję, obniżenie ciepłoty ciała oraz zmniejszenie aktywności ruchowej (Ferrari i wsp. 1999; Leker i wsp. 2003; Martín-Calderón i wsp. 1998; Ovadia i wsp. 1995; Rodríguez de Fonseca i wsp. 1994; Vardakou i wsp. 2010). W badaniu prowadzonym na szczurach dowiedziono, że HU-210 zaburza aktywność elektrofizjologiczną neuronów w obrębie hipokampa, prowadząc do wystąpienia deficytów pamięci (Robinson i wsp. 2007). Opisywano szybko rozwijającą się tolerancję na ten związek, u podłoża której częściowo leżała desensytyzacja receptorów CB1 (Dalton i wsp. 2009).

Oleamid

Oleamid jest agonistą ludzkich receptorów CB1 o niskim powinowactwie. Efekty behawioralne wywoływane przez ten związek są słabsze niż w przypadku syntetycznych kannabinoidów. Może to być przyczyną występowania oleamidu w produktach spice w stężeniach znacznie większych od pozostałych substancji aktywnych (Uchiyama i wsp. 2010).

Efekty stosowania produktów typu spice

Produkty określane jako spice są najczęściej przyjmowane drogą wziewną. Użytkownicy forów internetowych polecają palenie mieszanki w fajce wodnej oraz własnoręczną produkcję skrętów. Spice bywają palone samodzielnie bądź też zmieszane z tytoniem lub konopiami. Odnotowano także przypadki przyjmowania syntetycznych kannabinoidów doustnie w formie naparu przyrządzonego z zakupionego produktu (EMCDDA 2009; forum.grasscity.com).

Efekt psychotropowy wynikający z zażycia spice jest zbliżony do wywoływanego przez marihuanę (polepszenie nastroju, odczucie zrelaksowania), lecz często cechuje się większym nasileniem i mniejszą euforią (Griffiths i wsp. 2010). W 2009 r. przeprowadzono kontrolowany eksperyment polegający na obserwacji objawów występujących po wypaleniu jednego papierosa zawierającego 0,3 γ Spice Diamond, w którym zidentyfikowano kannabicykloheksanol i jego izomer. Pierwsze efekty pojawiły się po ok. 10 min i obejmowały m.in. znaczne zaczerwienienie spojówek, przyspieszenie tętna, suchość w jamie ustnej oraz zmiany nastroju i percepcji. Badanie psychomotoryczne nie wykazało istotnych zaburzeń, jednak osoby biorące udział w eksperymencie odczuwały umiarkowane osłabienie i senność. Objawy powoli ustępowały w ciągu 6 godzin (Auwärter i wsp. 2009). Podobne efekty opisano po wypaleniu 100 mg (kobieta) i 150 mg (mężczyzna) Smoke zawierającego JWH-018 (Teske i wsp. 2010).

Dotychczas opisano kilka przypadków kazuistycznych działania produktów typu spice. U dwóch kobiet po wypaleniu produktu o nazwie Banana Cream Nuke, zawierającego JWH-018 i JWH-073, wystąpił silny niepokój oraz niekontrolowany i nieadekwatny do sytuacji śmiech, a ponadto tachykardia, oczopląs i zaczerwienienie spojówek (Schneir i wsp. 2011). Kolejny przypadek dotyczył 25-letniego mężczyzny, u którego od 18. roku życia występowały napady psychozy indukowane przez marihuanę. Po wypaleniu 3 γ spice nastąpiło u niego gwałtowne nasilenie objawów, wśród których dominowało wrażenie bycia manipulowanym przez chip zaimplantowany w jamie brzusznej (Müller i wsp. 2010). Na podstawie wyników ankiety przeprowadzonej wśród psychicznie chorych mieszkańców zakładu poprawczego, palących produkty zawierające JWH-018, głównie Aroma, Every-Palmer sugeruje, że stosowanie syntetycznych kannabinomimetyków zwiększa ryzyko nawrotu psychozy oraz może ją wywoływać u osób predysponowanych do jej wystąpienia (Every-Palmer 2011). Autorka badania zwraca także uwagę na fakt, że w produktach typu spice nie występuje kannabidiol – antagonista receptorów CB1 i CB2 o działaniu przeciwlękowym i przeciwpsychotycznym, który wchodzi w skład konopi indyjskich. Przypuszcza się, że brak kannabidiolu w spice zwiększa ryzyko wystąpienia psychozy po zażyciu tych produktów (Every-Palmer 2011). Odnotowano przypadek uzależnienia skutkującego pojawieniem się objawów zespołu odstawienia u 20-letniego mężczyzny palącego Spice Gold przez 8 miesięcy. Z powodu rozwoju tolerancji mężczyzna zwiększył dawkę z 1 γ do 3 γ dziennie, podzielonych na 3–4 dawki. Pacjent odczuwał przymus stosowania Spice Gold pomimo świadomości wywoływania przez ten produkt zaburzeń intelektualnych. W czasie dwudniowej abstynencji spowodowanej brakiem dostępu do Spice Gold wystąpiły u niego objawy odstawienia w postaci intensywnego pocenia się (szczególnie w nocy), wewnętrznego niepokoju, bezsenności, drżenia mięśniowego, bólu głowy, nudności, wymiotów i kołatania serca. Objawy te ustąpiły po wypaleniu Spice Gold. W ciągu miesiąca poprzedzającego przyjęcie do szpitala w celu poddania się terapii detoksykacyjnej mężczyzna schudł 5 kg i cierpiał na bezsenność. Objawy odstawienia pojawiły się w 4. dniu pobytu w szpitalu i obejmowały wewnętrzny niepokój, pragnienie zażycia substancji, koszmary nocne, intensywne poty, nudności, drżenie oraz bóle głowy. Pacjent opisywał odczucie mrowienia w prawym ramieniu, promieniujące do palców, oraz doznanie, „iż stoi obok siebie”. Ciśnienie tętnicze było podwyższone przez dwa dni z maksimum wynoszącym 180/90 mm Hg przy czynności serca 125/min. Normalizację ciśnienia tętniczego uzyskano, stosując klonidynę, objawy neurologiczno-psychiczne natomiast ustąpiły w wyniku terapii pramipeksolem połączonej z psychoterapią (Zimmermann i wsp. 2009).

Wykrywanie syntetycznych kannabinomimetyków i ich metabolitów

Do jakościowej i ilościowej analizy syntetycznych kannabinoidów w próbkach produktów wykorzystuje się techniki chromatografii gazowej lub cieczowej w połączeniu ze spektroskopią masową, poprzedzone alkoholową ekstrakcją substancji czynnych (Hudson i wsp. 2010; Lindigkeit i wsp. 2009; Uchijama i wsp. 2010). Wykonanie widm 1H-NMR i 13C-NMR jest pomocne podczas ustalania struktury związku. Z powodu ograniczonej dostępności substancji wzorcowych, jakościowa analiza związku często opiera się jedynie na porównaniu widma masowego z danymi literaturowymi bądź też konieczna jest własna synteza wzorca. Standardem wewnętrznym podczas analizy ilościowej mogą być należące do tej samej grupy analogi badanych substancji, np. JWH-073 może służyć jako standard wewnętrzny w oznaczaniu JWH-018 (Lindigkeit i wsp. 2009).

JWH-018 jest metabolizowany przy udziale enzymów pierwszej fazy do dwóch podstawowych metabolitów wydalanych z moczem. Oba metabolity są pochodnymi monohydroksylowymi, przy czym grupa hydroksylowa może występować w pierścieniu indolowym bądź w łańcuchu N-alkilowym. Związki te są obecne w moczu w postaci sprzężonej z kwasem glukuronowym, podczas gdy pozostałe metabolity, powstające w mniejszym stopniu, są wydalane także w formie niesprzężonej. W moczu nie wykryto natywnego JWH-018 (Moran i wsp. 2011; Möller i wsp. 2010; Sobolevsky i wsp. 2010). Podobnie, metabolizm CP-47,497 przebiega poprzez hydroksylację zarówno pierścienia aromatycznego, jak i alifatycznych fragmentów cząsteczki (Hudson i Ramsey 2011).

W 2010 r. Teske i wsp. opracowali metodę wykrywania JWH-018 w ludzkim osoczu przy użyciu chromatografii cieczowej połączonej z tandemową spektroskopią masową (Teske i wsp. 2010). Ze względu na szybką eliminację syntetycznych kannabinoidów z krwi oraz lepszą dostępność próbek moczu do celów kontroli antydopingowej, Beuck i wsp. zaproponowali metodę ilościowego oznaczania metabolitów JWH-018 w moczu za pomocą chromatografii cieczowej połączonej z tandemową spektroskopią masową. Autorzy sugerują poszukiwanie podczas badań przesiewowych pochodnej zawierającej grupę hydroksylową na końcu łańcucha alifatycznego, ponieważ występuje ona w największym stężeniu w moczu. Za pozytywny wynik badania uznają potwierdzenie występowania w podejrzanej próbce metabolitu zawierającego grupę karboksylową na końcu łańcucha alifatycznego jako związku dobrze opisanego, wymywanego pojedynczo (hydroksylowa pochodna koeluuje z innymi metabolitami) i wydalanego w formie niesprzężonej z kwasem glukuronowym (Beuck i wsp. 2011). Należy podkreślić, że żaden z syntetycznych kannabinoidów nie jest wykrywalny we krwi i w moczu za pomocą standardowo stosowanych testów na obecność narkotyków.

W wielu państwach Unii Europejskiej, Stanach Zjednoczonych i Japonii syntetyczne kannabinoidy zostały dopisane w ciągu ostatnich kilku lat do wykazów substancji kontrolowanych. W Polsce produkty zawierające JWH-007, JWH-018, JWH-19, JWH-073, JWH-081, JWH-122, JWH-200, JWH-203, JWH-210, JWH-250, JWH-398, HU-210, CP-47,497 oraz jego homologi: C6, C8 i C9, zostały zdelegalizowane na mocy trzech ustaw: z dnia 20 marca 2009 r. (Dz. U. 2009 Nr 63, poz. 520), 10 czerwca 2010 r. (Dz. U. 2010 Nr 143, poz. 962) i 15 kwietnia 2011 r. (Dz. U. 2011 Nr 105, poz. 614). Co więcej, ustawa z 8 października 2010 r. (Dz. U. 2010 Nr 213, poz. 1396) rozszerzyła definicję środka zastępczego i spowodowała objęcie tym terminem nowych syntetycznych kannabinoidów. Na mocy ww. ustawy produkcja i sprzedaż substancji o podobnym działaniu i zastosowaniu do istniejących już kannabinoidów jest zabroniona pod groźbą kary finansowej o wysokości do 1 000 000 zł. W przypadku podejrzenia wprowadzenia do obrotu związku zastępczego państwowy inspektor sanitarny wstrzymuje, w drodze decyzji, jego wytwarzanie lub wprowadzanie do obrotu lub nakazuje wycofanie produktu z obrotu na czas niezbędny do przeprowadzenia oceny i badań jego bezpieczeństwa, nie dłuższy niż 18 miesięcy. W przypadku stwierdzenia, że produkt stwarza zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, właściwy państwowy inspektor sanitarny zakazuje, w drodze decyzji, wytwarzania lub wprowadzania produktu do obrotu, a także nakazuje wycofanie go z obrotu oraz zniszczenie na koszt strony postępowania. Należy jednak podkreślić, że poważnym problemem pozostaje identyfikacja ciągle pojawiających się nowych pochodnych, nieznacznie różniących się od zdelegalizowanych substancji wyjściowych (Dresen i wsp. 2010; Lindigkeit i wsp. 2009). Ciekawym rozwiązaniem takiej sytuacji jest brytyjski model legislacyjny, w którym na liście substancji kontrolowanych umieszczane są jedynie struktury wiodące, bez konieczności wyszczególniania wszystkich pochodnych (Hudson i Ramsey 2011).

Praca finansowana przez Uniwersytet Medyczny w Łodzi (503/3-011-01/503-01).

Piśmiennictwo

 1. Atwood BK, Huffman J, Straiker A, Mackie K. JWH018, a common constituent of 'Spice' herbal blends, is a potent and efficacious cannabinoid CB receptor agonist. Br J Pharmacol 2010; 160: 585-593.

 2. Atwood BK, Lee D, Straiker A, et al. CP47,497-C8 and JWH073, commonly found in ‘Spice’ herbal blends, are potent and efficacious CB(1) cannabinoid receptor agonists. Eur J Pharmacol 2011; 659: 139-145.  

3. Auwärter V, Dresen S, Weinmann W, et al. ‘Spice’ and other herbal blends: harmless incense or cannabinoid designer drugs? J Mass Spectrom 2009; 44: 832-837.

 4. Beuck S, Möller I, Thomas A, et al. Structure characterization of urinary metabolites of the cannabimimetic JWH-018 using chemically synthesized reference material for the support of LC-MS/MS-based drug testing. Anal Bioanal Chem 2011; doi: 10.1007/s00216-011-4931-5.

 5. Compton DR, Rice KC, De Costa BR, et al. Cannabinoid structure-activity relationships: correlation of receptor binding and in vivo activities. J Pharmacol Exp Ther 1993; 265: 218-226.

 6. Dalton VS, Wang H, Zavitsanou K. HU210-induced downregulation in cannabinoid CB1 receptor binding strongly correlates with body weight loss in the adult rat. Neurochem Res 2009; 34: 1343-1353.

 7. Dargan PI, Hudson S, Ramsey J, Wood DM. The impact of changes in UK classification of the synthetic cannabinoid receptor agonists in ‘Spice’. Int J Drug Policy 2011; doi: 10.1016/j.drufpo.2011.02.006.

 8. Dresen S, Ferreirós N, Pütz M, et al. Monitoring of herbal mixtures potentially containing synthetic cannabinoids as psychoactive compounds. J Mass Spectrom 2010; 45: 1186-1194.  

9. EMCDDA – Europol 2008 Annual Report on the implementation of Council Decision 2005/387/JHA.

10. European Monitoring Centre for Drugs and Drugs Addiction. The state of the drugs problem in Europe. Annual Report 2010; 91-95; http://www.emcdda.com.

11. European Monitoring Centre for Drugs and Drugs Addiction. Understanding the “Spice” phenomenon. 2009.

12. Every-Palmer S. Synthetic cannabinoid JWH-018 and psychosis: an explorative study. Drug Alcohol Depend 2011; doi: 10 .1016/j.drugalcdep.2011.01.012.

13. Fergusson DM, Poulton R, Smith PF, Boden JM. Cannabis and psychosis. BMJ 2006; 332: 172-175.

14. Ferrari F, Ottani A, Giuliani D. Influence of the cannabinoid agonist HU 210 on cocaine- and CQP 201-403-induced behavioural effects in rat. Life Sci 1999; 65: 823-831.

15. Griffiths P, Sedefov R, Gallegos A, Lopez D. How globalization and market innovation challenge how we think about and respond to drug use: ‘Spice’ a case study. Addiction 2010; 105: 951-953.

16. Howlett AC, Breivogel CS, Childers CR, et al. Cannabinoid physiology and pharmacology: 30 years of progress. Neuropharmacology 2004; 47: 345-358.

17. http://forum.grasscity.com/general/337883-how-smoke-spice-gold.html

18. Hudson S, Ramsey J, King L, et al. Use of high-resolution accurate mass spectrometry to detect reported and previously unreported cannabinomimetics in “herbal high” products. J Anal Toxicol 2010; 34: 252-260.

19. Hudson S, Ramsey J. The emergence and analysis of synthetic cannabinoids. Drug Test Anal 2011; doi: 10.1002/dta.268.

20. Huffman JW, Dai D, Martin BR, Compton DR. Design, synthesis and pharmacology of cannabimimetic indoles. Bioorg Med Chem Lett 1994; 4: 563-566.

21. Jiang W, Zhang Y, Xiao L, et al. Cannabinoids promote embryonic and adult hippocampus neurogenesis and produce anxiolytic- and antidepressant-like effects. J Clin Invest 2005; 115: 3104-3116.

22. Kikura-Hanajiri R, Uchiyama N, Goda Y. Survey of current trends in the abuse of psychotropic substances and plants in Japan. Leg Med (Tokyo) 2011; 13: 109-115.

23. Leker RR, Gai N, Mechoulam R, Ovadia H. Drug-induced hypothermia reduces ischemic damage: effects of the cannabinoid HU-210. Stroke 2003; 34: 2000-2006.

24. Lindigkeit R, Boehme A, Eiserloh I, et al. Spice: a never ending story? Forensic Sci Int 2009; 191: 58-63.

25. Martín-Calderón JL, Mun~oz RM, Villanúa MA, et al. Characterization of the acute endocrine actions of (-)-11-hydroxy-delta8-tetrahydrocannabinol-dimethylheptyl (HU-210), a potent synthetic cannabinoid in rats. Eur J Pharmacol 1998; 344: 77-86.

26. Matsuda LA, Lolait SJ, Brownstein MJ, et al. Structure of a cannabinoid receptor and functional expression of the cloned cDNA. Nature 1990; 346: 561-564.

27. Moran CL, Le VH, Chimalakonda KC, et al. Quantitative measurement of JWH-018 and JWH-073 metabolites excreted in human urine. Anal Chem 2011; 83: 4228-4236.

28. Möller I, Wintermeyer A, Bender K, et al. Screening for the synthetic cannabinoid JWH-018 and its major metabolites in human doping controls. Drug Test Anal 2010; doi: 10.1002/dta.158.

29. Müller H, Sperling W, Köhrmann M, et al. The synthetic cannabinoid Spice as a trigger for an acute exacerbation of cannabis induced recurrent psychotic episodes. Schizophr Res 2010; 118: 309-310.

30. Munro S, Thomas KL, Abu-Shaar M. Molecular characterization of a peripheral receptor for cannabinoids. Nature 1993; 365: 61-65.

31. Nabemoto M, Mashimo M, Someya A, et al. Release of arachidonic acid by 2-arachidonoyl glycerol and HU210 in PC12 cells; roles of Src, phospholipase C and cytosolic phospholipase A2. Eur J Pharmacol 2008; 590: 1-11.

32. Ovadia H, Wohlman A, Mechoulam R, Weidenfeld J. Characterization of the hypothermic effect of the synthetic cannabinoid HU-210 in the rat. Relation to the adrenergic system and endogenous pyrogens. Neuropharmacology 1995; 34: 175-180.

33. Robinson L, Goonawardena AV, Pertwee RG, et al. The synthetic cannabinoid HU210 induces spatial memory deficits and suppresses hippocampal firing rate in rats. Br J Pharmacol 2007; 151: 688-700.

34. Rodríguez de Fonseca F, Martín Calderón JL, Mechoulam R, Navarro M. Repeated stimulation of D1 dopamine receptors enhances (-)-11-hydroxy-delta 8-tetrahydrocannabinol-dimethyl-heptyl-induced catalepsy in male rats. Neuroreport 1994; 5: 761-765.

35. Schneir AB, Cullen J, Ly BT. “Spice” girls: synthetic cannabinoid intoxication. J Emerg Med 2011; 40: 296-299.

36. Sobolevsky T, Prasolov I, Rodchenkov G. Detection of JWH-018 metabolites in smoking mixture post-administration urine. Forensic Sci Int 2010; 200: 141-147.

37. Teske J, Weller JP, Fieguth A, et al. Sensitive and rapid quantification of the cannabinoid receptor agonist naphthalen-1-yl-(1-pentylindol-3-yl)methanone (JWH-018) in human serum by liquid chromatography-tandem mass spectrometry. J Chromatogr B Analyt Technol Biomed Life Sci 2010; 878: 2659-2663.

38. Uchiyama N, Kikura-Hanajiri R, Ogata J, Goda Y. Chemical analysis of synthetic cannabinoids as designer drugs in herbal products. Forensic Sci Int 2010; 198: 31-38.

39. Vardakou I, Pistos C, Spiliopoulou C. Spice drugs as a new trend: mode of action, identification and legislation. Toxicol Lett 2010; 197: 157-162.

40. Wiley JL, Compton DR, Dai D, et al. Structure-activity relationships of indole- and pyrrole-derived cannabinoids. J Pharmacol Exp Ther 1998; 285: 995-1004.

41. Zawilska JB. “Legal highs” – new players in the old drama. Curr Drug Abuse Rev 2011; 4: 122-130.

42. Zawilska JB, Woldan-Tambor A. „Dopalacze”: przedstawiciele, działania, zagrożenia. Neurosci Fakty 2011; 2: 16-21.

43. Zimmermann US, Winkelmann PR, Pilhatsch M, et al. Withdrawal phenomena and dependence syndrome after the consumption of “spice gold”. Dtsch Arztebl Int 2009; 106: 464-467.

44. Zuba D, Byrska B, Maciow M. Comparison of “herbal highs” composition. Anal Bioanal Chem 2011; 400: 119-126.
Copyright: © 2011 Termedia Sp. z o. o. This is an Open Access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) License (http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/), allowing third parties to copy and redistribute the material in any medium or format and to remix, transform, and build upon the material, provided the original work is properly cited and states its license.
© 2024 Termedia Sp. z o.o.
Developed by Bentus.