Belimumab w leczeniu tocznia układowego wykazuje działanie wielonarządowe

Lek został zarejestrowany na poczatku 2011 roku w USA, a następnie w Uni Europejskiej do leczenia tocznia rumieniowatego układowego o wysokiej aktywności pomimo zastosowania standardowego leczenia. Decyzja o dopuszczeniu leku do sprzedaży została podjęta po przeanalizowaniu wyników dwóch randomizowanych badań klinicznych III fazy (BLISS-52: n=856, BLISS-76: n=819), w których porównywano 3 grup pacjentów leczonych standardowo w połączeniu z 10mg belimumabu, 1mg belimumabu oraz z placebo. Efekt terapii oceniano przy pomocy skal: SLEDAI (Systemic Lupus Erythematosus Disease Activity Index) oraz BILAG (British Isles Lupus Assessment Group). Przeprowadzona analiza post hoc wskazuje, że pacjenci z wysoką aktywnością serologiczną choroby (wysokim mianem przeciwciał dsDNA i obniżeniem składników układu dopełniacza 3 i 4) oraz wysoką aktywnością choroby (SLEDAI>10) odnoszą największą korzyść z zastosowania belimumabu. Zaobserwowano poprawę głównie w zakresie objawów ze strony układu mięśniowo-szkieletowego, skóry, błon śluzowych i układu immunologicznego; w grupie badanej były to najczęstsze objawy tocznia rumieniowatego układowego. Stwierdzono także pozytywny wpływ leku na inne objawy narządowe związane z centralnym układem nerwowym, nerkami i zapaleniem naczyń. Objawy te często są skojarzone z wysoką aktywnością choroby, jednak w badanej grupie chorych były obecne u niewielu chorych (z badania wykluczeni byli chorzy z ciężkim zajęciem nerek i CUN), konieczne są zatem dalsze badania.