Fewipiprant u pacjentów z niekontrolowaną astmą

Fewipiprant jest doustnym antagonistą receptora dla prostaglandyny D2. We wczesnych badaniach klinicznych zmniejszał dolegliwości astmatyczne u pacjentów z brakiem kontroli choroby pomimo stosowania standardowej terapii. Na łamach „EClinicalMedicine” ukazały się wyniki dwóch randomizowanych badań klinicznych trzeciej fazy – o akronimach ZEAL-1 i ZEAL-2 – w których oceniono skuteczność fewipiprantu w leczeniu niekontrolowanej astmy u osób powyżej 11. roku życia.

W badaniach zastosowano fewipiprant w dawce 150 mg raz dziennie. Każdy z pacjentów dodatkowo otrzymywał standardową terapię astmy. Pierwszorzędowym punktem końcowym była zmiana po 12 tygodniach nasilonej pierwszosekundowej objętości wydechowej (FEV₁).

Badanie ZEAL-1 ukończyło 662 pacjentów, a ZEAL-2 – 685. Średnia poprawa FEV₁ po 12 tygodniach w ZEAL-1 w grupie interwencyjnej wyniosła 112 ml, a w grupie placebo 71 ml (różnica nieistotna statystycznie: p = 0,088). W drugim badaniu klinicznym średnia poprawa FEV₁ wyniosła 126 ml w grupie interwencyjnej i 157 ml grupie pacebo (p = 0,21). Nie odnotowano również różnic pomiędzy grupami w zakresie nasilenia objawów astmy, konieczności stosowania leków ratunkowych oraz jakości życia.

Badania ZEAL-1 i ZEAL-2 nie wykazały, aby dodanie fewipiprantu do standardowej terapii astmy poprawiało funkcje płuc u pacjentów ze źle kontrolowaną astmą.


Opracowanie: lek. Mikołaj Kamiński