Recenzja
Recenzja książki Dominiki Dudek, Marcina Siwka oraz Bartosza Grabskiego „Zaburzenia psychiczne w neurologii”

W tradycji niemieckiej i środkowoeuropejskiej do początku XX w. psychiatria i neurologia były jedną specjalnością medyczną, a jej przedstawiciele – „lekarze chorób nerwowych” – stanowili elitę środowiska medycznego. W drugiej połowie XX w. podział na psychiatrię i neurologię stał się faktem. Z tego powodu zagadnienia z pogranicza obu specjalności stopniowo przykuwały coraz mniej uwagi badaczy i klinicystów. W latach 80. nastąpił renesans zainteresowania tą problematyką, w wyniku czego ukształtowała się dziedzina wiedzy określana jako neuropsychiatria.
Książka autorstwa Dominiki Dudek, Marcina Siwka oraz Bartosza Grabskiego (Klinika Psychiatrii Dorosłych Uniwersytetu Jagiellońskiego, Collegium Medicum w Krakowie) „Zaburzenia psychiczne w neurologii” (wyd. Termedia, Poznań 2009) poświęcona jest właśnie tym zagadnieniom. W rozdziale pierwszym przedstawiony został podział oraz ogólne zasady rozpoznawania organicznych zaburzeń psychicznych wg klasyfikacji ICD-10, w tym także otępień o różnej etiologii. Następnie szczegółowo omówiono zaburzenia psychiczne występujące w przebiegu najczęstszych chorób neurologicznych. Kolejne rozdziały poświęcone zostały zaburzeniom psychicznym po udarze mózgu, w przebiegu padaczki, guzów mózgu, w chorobie Parkinsona, stwardnieniu rozsianym, po urazie głowy, a także w przebiegu neuroinfekcji oraz w pląsawicy Huntingtona. Przedstawiono także podstawowe informacje na temat ryzyka samobójstwa w chorobach neurologicznych oraz postępowania w przypadkach pobudzenia i agresji.
Najczęstszym zespołem psychopatologicznym w przebiegu chorób neurologicznych jest depresja, która występuje u znacznego odsetka osób – po przebytym udarze mózgu, chorujących na chorobę Parkinsona, padaczkę, stwardnienie rozsiane czy AIDS. Autorzy omawianego opracowania przedstawili hipotezy dotyczące przyczyn oraz czynników ryzyka wystąpienia depresji w wymienionych chorobach, a także zasady optymalnego i bezpiecznego jej leczenia. Wiele uwagi poświęcili także trudnościom diagnostycznym, które związane są z nietypowym obrazem klinicznym, podobieństwami symptomatyki depresji oraz choroby podstawowej, a także z występowaniem deficytów poznawczych. Dlatego bardzo pomocne dla praktyków są informacje dotyczące diagnostyki różnicowej zaburzeń psychicznych w przebiegu chorób neurologicznych. Z uwagi na ich złożoną etiologię konieczna jest przede wszystkim wnikliwa ocena stanu ogólnego i właściwe leczenie choroby...


Pełna treść artykułu...