Ze’ev Hochberg (10 sierpnia 1946 r. – 5 stycznia 2023 r.)

With great sadness and sorrow, we say a final goodbye to our friend and mentor, Professor Ze’ev Hochberg. Great intellect and intuition of a world-class scientist, diligence, drive, and skill in sharing knowledge, ability to foster cooperation despite divisions and differences, and selfless help are just of few of his characteristics. He worked with and considered as his mentors, Robert Richman, Judson Van Wyk, and Lytt Gardner, students of Lawson Wilkin.
By most of us, he is remembered as the leader of the European Society for Paediatric Endocrinology (ESPE) where he served as ESPE President. Most of the ESPE activities and initiatives were connected with Ze’ev Hochberg, he was the founder and organizer of both ESPE Winter School and ESPE Summer School. As the Secretary General of Global Pediatric Endocrinology and Diabetes, he supported endocrinology in developing countries. In a book published over 10 years ago, called ESPE-The First 50 Years, among those involved in creating an international community of pediatric endocrinologists, his name was mentioned the most. For his lifetime of achievement, he was honored by EPSE with the prestigious Andrea Prader Prize. His students continue the work he started in a variety of ESPE bodies.
We knew and valued His commitment to advancing knowledge, determination in searching, and constant striving to uncover the mechanisms of the most complicated endocrinopathies. For many years, as the Editor in Chief of the Yearbook in Pediatric Endocrinology he charted the leading course of research.
He supported our Society and was awarded an Honorary Membership. He has been a guest lecturer at PTEiDD congresses many times. Most of our community had the opportunity to meet Him personally. I had the privilege of being his student. We met several years ago while working on a project on Turner syndrome, which resulted in a publication in JCEM. In 2010, I had the opportunity to stay in the center run by Him in Haifa (Israel) on a nearly one-year scholarship, which initiated many years of cooperation and resulted in joint international publications, recognized by our Society.
On behalf of the PTEiDD community, I bid farewell to Professor Hochberg and thank Him for His contribution to the development of Polish endocrinology of developmental age. I say goodbye to my Friend and Teacher, thanking Him for inspiration, motivation, sharing out-of-the-box ideas, wise life advice, and finally for jars of delicious kumquat marmalade he made.

Z ogromnym smutkiem żegnamy naszego Przyjaciela i Mentora, Profesora Ze’eva Hochberga. Nieprzeciętny intelekt i intuicja światowej klasy naukowca, pracowitość, chęć i umiejętność dzielenia się wiedzą, zdolności do budowania współpracy ponad wszelkimi podziałami oraz bezinteresowne niesienie pomocy to krótka charakterystyka Profesora Ze’eva Hochberga. Za swoich mentorów, z którymi miał możliwość współpracować, uznawał Roberta Richmana, Judsona Van Wyk oraz Lytta Gardnera, uczniów Lawsona Wilkinsa. W pamięci większości z nas zapisał się jako lider Europejskiego Towarzystwa Endokrynologii Dziecięcej (European Society for Paediatric Endocrinology – ESPE), w którym pełnił funkcję ESPE President. Większość różnych form aktywności i inicjatyw ESPE wiązała się z osobą Ze’eva Hochberga. Był pomysłodawcą i organizatorem ESPE Winter School oraz organizatorem ESPE Summer School. Jako Secretary General of Global Pediatric Endocrinology and Diabetes wspierał tworzenie endokrynologii w krajach rozwijających się.
W wydanej ponad 10 lat temu książce ESPE-The First 50 Years Jego nazwisko, spośród tych zaangażowanych w tworzenie międzynarodowej społeczności endokrynologów dziecięcych, wymieniane było najczęściej. Za całokształt aktywności został odznaczony przez ESPE prestiżową nagrodą Andrea Prader Prize. Jego uczniowie kontynuują rozpoczętą przez niego prace, angażując się w działania w różnych gremiów ESPE. Znaliśmy i ceniliśmy Jego zaangażowanie w rozwój nauki, upór w poszukiwaniu i nieustające dążenie do wyjaśnianie mechanizmów najtrudniejszych endokrynopatii. Co roku od wielu lat, jako redaktor naczelny Yearbook in Pediatric Endocrinology, wskazywał na wiodące kierunki badań.
Wspierał działalność naszego Towarzystwa i został odznaczony jego Honorowym Członkostwem. Wielokrotnie gościł jako wykładowca na zjazdach PTEiDD. Większość z naszej społeczności miała okazję poznać Go osobiście. Miałam przywilej być uczennicą Profesora. Spotkaliśmy się kilkanaście lat temu przy pracy nad projektem dotyczącym zespołu Turnera, który zaowocował publikacją w JCEM. W 2010 roku miałam możliwości przebywać w prowadzonym przez Niego ośrodku w Hajfie (Izrael) na prawie rocznym stypendium, które zapoczątkowało wieloletnią współpracę i zaowocowało wspólnymi publikacjami o zasięgu międzynarodowym i nagrodzonymi przez nasze Towarzystwo.
W imieniu społeczności PTEiDD żegnam Pana Profesora i dziękuję za Jego wkład w rozwój polskiej endokrynologii wieku rozwojowego. Osobiście żegnam Przyjaciela i Nauczyciela, dziękując za inspiracje, motywacje, za dzielenie się niestandardowymi pomysłami, za mądre życiowe rady, a także za słoiczki marmolady z kumkwatów profesorskiej roboty.