Czy indometacyna rzeczywiście zapobiega OZT po ECPW?
Autor: Mariusz Bryl
Data: 20.01.2016
Źródło: Levenick JM, Gordon SR, Fadden LL i wsp. Rectal indomethacin does not prevent post-ERCP pancreatitis in consecutive patients. Gastroenterology 2016, http://dx.doi.org/10.1053/j.gastro.2015.12.040 PE/MB
Czy indometacyna rzeczywiście zapobiega OZT po ECPW?
Na łamach renomowanego czasopisma Gastroenterology zaprezentowano wyniki randomizowanego badania, którego celem było zbadanie tego zagadnienia.
Badanie miało charakter prospektywny, podwójnie zaślepiony, kontrolowane było placebo. W badaniu uczestniczyło 449 chorych poddawanych ECPW w ośrodku Darmouth Hitchcock Medical Center. Ryzyko rozwoju OZT po ECPW wśród około 70% badanych oszacowano jako średnie. Pacjenci zostali w sposób randomizowany przydzieleni do podgrupy otrzymującej pojedynczą dawkę 100 mg indometacyny doodbytniczo (n=223) lub placebo (n=226). Pierwotnym punktem końcowym była ilość przypadków OZT po ECPW, definiowanych jako nowy epizod bólu nadbrzusza, wzrost stężenia lipazy powyżej 3-krotności górnej wartości normy i konieczność hospitalizacji po ECPW przez co najmniej dwie noce.
Nie wykazano istotnych różnic w wyjściowej charakterystyce obu podgrup. 16 chorych z grupie otrzymującej indometacynę (7,2%) oraz 11 w grupie placebo (4,9%) rozwinęło OZT po ECPW, różnica ta nie była istotna statystycznie (p=0,33). Ciężkość przebiegu OZT w obu podgrupach była porównywalna.
Autorzy konkludują, że wyniki niniejszego badania nie uzasadniają stosowania indometacyny w profilaktyce OZT po ECPW.
Badanie miało charakter prospektywny, podwójnie zaślepiony, kontrolowane było placebo. W badaniu uczestniczyło 449 chorych poddawanych ECPW w ośrodku Darmouth Hitchcock Medical Center. Ryzyko rozwoju OZT po ECPW wśród około 70% badanych oszacowano jako średnie. Pacjenci zostali w sposób randomizowany przydzieleni do podgrupy otrzymującej pojedynczą dawkę 100 mg indometacyny doodbytniczo (n=223) lub placebo (n=226). Pierwotnym punktem końcowym była ilość przypadków OZT po ECPW, definiowanych jako nowy epizod bólu nadbrzusza, wzrost stężenia lipazy powyżej 3-krotności górnej wartości normy i konieczność hospitalizacji po ECPW przez co najmniej dwie noce.
Nie wykazano istotnych różnic w wyjściowej charakterystyce obu podgrup. 16 chorych z grupie otrzymującej indometacynę (7,2%) oraz 11 w grupie placebo (4,9%) rozwinęło OZT po ECPW, różnica ta nie była istotna statystycznie (p=0,33). Ciężkość przebiegu OZT w obu podgrupach była porównywalna.
Autorzy konkludują, że wyniki niniejszego badania nie uzasadniają stosowania indometacyny w profilaktyce OZT po ECPW.
Przegląd Gastroenterologiczny
