ERCP jako standard leczenia pooperacyjnej nieszczelności dróg żółciowych

Wsteczna endoskopowa cholangiopankreatografia umożliwia mało inwazyjne dotarcie do dróg żółciowych, co pozwala na interwencję chirurgiczną w przypadku, np. pooperacyjnej nieszczelności przewodów żółciowych. Powikłanie to spotykane jest najczęściej po cholecystektomii.

Właściwy dobór metody leczenia endoskopowego oraz czas, w którym należy wykonać zabieg są kwestią sporną.

Analiza retrospektywna 1028 przypadków chorych z kalectwem dróg żółciowych dostarczyła wiarygodnych wniosków dotyczących zasad ERCP. Zabiegi wykonywane u tych chorych zidentyfikowano jako nagłe (urgent) u 19% osób – wykonane w ciągu 1-go dnia od podejrzenia nieszczelności, pilne ( u 30% chorych, 2-3 dni oczekiwania), oraz planowe (>3 dni, u 51% pacjentów).

Okazuje się, że działania niepożądane w tych grupach chorych wystąpiły odpowiednio u 11 % (dla grupy nagłej), 10% (dla pilnej) oraz 9% (dla planowej ERCP). Jeżeli chodzi natomiast o wybór metody zastosowanej w leczeniu, połączenie protezowania dróg żółciowych ze sfinkterotomią, jak również samo protezowanie wykazały mniejsze ryzyko efektów ubocznych od monoterapii za pomocą nacięcia zwieracza Oddiego, czyli sfinkterotomii, (3 i 4% vs 11%).

Między terapią podwójną ( sfinkterotomia + protezowanie) a samym protezowaniem nie ma istotnych statystycznie różnic pod względem powikłań.

Pomimo ograniczeń wynikających z rodzaju badania ( retrospektywna analiza jest podatna na błąd w doborze pacjentów, selection bias ), można wysnuć wniosek, że w leczeniu kalectwa dróg żółciowych po cholecystektomii, czas, nie odgrywa pierwszorzędnej roli ( w zakresie kilku dni), ważną rzeczą jest natomiast dobór metody endoskopowej.