Efekty stosowania prebiotyków vs. dieta uboga w FODMAPs u pacjentów z zaburzeniami funkcjonalnymi jelit
Autor: Alicja Kostecka
Data: 15.10.2018
Źródło: AK/www.gastrojournal.org/article/S0016-5085(18)34687-0/fulltext
Autorzy IV Kryteriów Rzymskich dotyczących zaburzeń funkcjonalnych przewodu pokarmowego (FGID – Functional Gastrointestinal Disorders) wskazują, że na dolegliwości spowodowane tymi chorobami może cierpieć nawet od 5% do 20% społeczeństwa.
Na łamach Gastroenterology opublikowano badanie kliniczne badające efekty stosowania prebiotyku i stosowania diety ubogiej oligo-di i monosacharydy i poliole ulegające fermentacji (FODMAP - fermentable oligo-, di-, monosaccharides and polyols) na zmiany mikrobioty jelitowej i dolegliwości pacjentów z FGID. Grupę badawczą stanowiła grupa stosująca suplement prebiotyczny zawierający beta-galaaktooligosacharydy oraz stosująca dietę śródziemnomorską (placebo). Drugą grupę stanowili pacjenci przyjmujący suplement placebo zawierający ksylozę oraz stosujący dietę ubogą w FODMAP. Obie grupy stosowały określoną dietę i suplementację przez 4 tygodnie po czym obserwowano obie grupy 2 tygodnie po zaprzestaniu interwencji.
Po 4 tygodniach, w grupie stosującej prebiotyk zaobserwowano wzrost obfitości sekwencji 16S charakterystycznych dla Bifidobacterium i spadek dla Bilophila wadsworthia, odwrotne zależności zaobserwowano dla grupy stosującej dietę ubogą w FODMAP. W obu grupach zaobserwowano istotny spadek odczuwanych dolegliwości z wyjątkiem uczucia wzdęcia i przemieszczania się gazów i płynów w jelitach (ang. borborygmi) w grupie stosującej prebiotyk. Po dwóch tygodniach od zakończenia interwencji, objawy zgłaszane przed badaniem powróciły u pacjentów, którzy ograniczyli spożywanie FODMAP, natomiast u pacjentów stosujących prebiotyk objawy nie powróciły.
Wprawdzie ograniczenie przyjmowania z pokarem FODMAP wiązało się z lepszym efektem klinicznym w porównaniu z prebiotykiem, to pozytywny efekt diety znikał w momencie jej zaprzestania, natomiast stosowanie beta-galaaktooligosacharydu przez 4 tygodnie wiązało się z utrzymaniem pozytywnego efektu klinicznego przez dwa tygodnie po zaprzestaniu suplementacji.
Po 4 tygodniach, w grupie stosującej prebiotyk zaobserwowano wzrost obfitości sekwencji 16S charakterystycznych dla Bifidobacterium i spadek dla Bilophila wadsworthia, odwrotne zależności zaobserwowano dla grupy stosującej dietę ubogą w FODMAP. W obu grupach zaobserwowano istotny spadek odczuwanych dolegliwości z wyjątkiem uczucia wzdęcia i przemieszczania się gazów i płynów w jelitach (ang. borborygmi) w grupie stosującej prebiotyk. Po dwóch tygodniach od zakończenia interwencji, objawy zgłaszane przed badaniem powróciły u pacjentów, którzy ograniczyli spożywanie FODMAP, natomiast u pacjentów stosujących prebiotyk objawy nie powróciły.
Wprawdzie ograniczenie przyjmowania z pokarem FODMAP wiązało się z lepszym efektem klinicznym w porównaniu z prebiotykiem, to pozytywny efekt diety znikał w momencie jej zaprzestania, natomiast stosowanie beta-galaaktooligosacharydu przez 4 tygodnie wiązało się z utrzymaniem pozytywnego efektu klinicznego przez dwa tygodnie po zaprzestaniu suplementacji.
Przegląd Gastroenterologiczny
