Eozynofilowe zapalenie przełyku - nowe kryteria diagnostyczne

Eozynofilowe zapalenie przełyku (EoE – Eosinophilic Esophagitis) jest poważnym problemem diagnostycznym w gastroenterologii. Jeszcze kilka lat temu, uważano, że EoE należy różnicować z chorobą refluksową przełyku za pomocą próby klinicznej polegającej na stosowaniu wysokich dawek inhibitorów pompy protonowej (PPIs – Proton Pump Inhibitors).

Pogląd ten wywodził się z przekonania, iż obie choroby są oddzielnymi jednostkami chorobowymi i EoE charakteryzuje się brakiem lub bardzo słabą odpowiedzią kliniczną na stosowanie PPIs. W niedawno przeprowadzonych badaniach wykazano, że część pacjentów z EoE odpowiada na PPIs, co w znacznym stopniu zmieniło pogląd na tę chorobę.

Podczas konferencji AGREE przedstawiono nowe kryteria diagnostyczne EoE, składające się z trzech kroków. Pierwszym krokiem jest wysunięcie podejrzenia EoE na podstawie dolegliwości przełykowych, stwierdzenia endoskopowo zmian śluzówki przełyku jak np. występowanie bruzd, zwężeń, wysięków, obrzęku śluzówki oraz obrazu papieru crepe. Ponadto EoE często współwystępuje z chorobami alergicznymi, co jest cenną wskazówką w procesie diagnostycznym. Drugim krokiem jest stwierdzenie co najmniej 15 eozynofili w polu widzenia (ok. 60 eozynofili/mm2) w preparacie pobranym ze śluzówki przełyku. Infiltracja eozynofili powinna być stwierdzona jedynie w przełyku. Ostatnim krokiem jest różnicowanie EoE z innymi chorobami, które mogą powodować eozynofilię w przełyk takimi jak np.: achalazja, choroba Leśniowskieg-Crohna w obrębie przełyku, choroby tkanki łącznej, reakcja nadwrażliwości na leki etc. Eksperci zrezygnowali ze stosowania próby z użyciem PPIs, natomiast zalecili stosowanie PPIs u pacjentów z rozpoznaniem EoE.

Dokument zawierający dyskusję oraz nowe kryteria diagnostyczne dostępny jest na portalu czasopisma Gastroenterology.