Infliksymab zmniejsza ryzyko nawrotu endoskopowego, ale nie klinicznego, choroby Leśniowskiego-Crohna po operacjach resekcyjnych

Większość pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna (ChLC) wymaga na pewnym etapie choroby leczenia operacyjnego. Na łamach czasopisma Gastroenterology opublikowano wyniki badania, które sugeruje, że o ile zastosowanie infliksymabu (IFX) w prewencji nawrotu choroby u pacjentów po operacji resekcyjnej jelita zmniejsza ryzyko nawrotu zapalenia w ocenie endoskopowej, to nie wpływa na ryzyko nawrotu objawów klinicznych ChLC.

Badania miało charakter randomizowany, a włączano do analizy pacjentów z ChLC po operacji w czasie maksymalnie 45 dni przed randomizacją. Chorzy otrzymywali IFX w dawce 5 mg/kg masy ciała lub placebo co 8 tygodni przez 200 tygodni. Pierwotnym punktem końcowym był kliniczny nawrót choroby, definiowany jako aktywność choroby oceniana indeksem Crohn’s Disease Activity Index (CDAI) > 200 pkt. z co najmniej 70-punktowym wzrostem aktywność w porównaniu z wartością wyjściową oraz nawrót endoskopowy choroby (wynik w skali Rutgeertsa ≥ i2) lub pojawienie się nowej przetoki lub ropnia przed tygodniem 76. Nawrót endoskopowy oceniany niezależnie od oceny klinicznej stanowił główny drugorzędowy punkt końcowy badania.
W badaniu uczestniczyło 297 pacjentów. W podgrupie otrzymującej IFX u mniejszego odsetka chorych doszło do nawrotu objawów klinicznych, ale różnica ta nie była istotna statystycznie (12,9% vs 20%, p=0.097). Natomiast w zakresie oceny endoskopowej wykazano, że IFX istotnie zmniejszał ryzyko nawrotu zapalenia. Wykazano także, że czynnikami ryzyka niepowodzenia zastosowania IFX w prewencji nawrotu pooperacyjnego ChLC było leczenie IFX w przeszłości oraz przebycie więcej niż jednej operacji resekcyjnej jelita.