Kolonografia TK - alternatywa dla kolonoskopii w diagnozowaniu siedzących polipów ząbkowanych jelita grubego?

Siedzące polipy ząbkowane (ang. sessile serrated polyps – SSP) stanowią ważny problem kliniczny, stanowiąc prekursorowe stadium nawet około 15 – 30% wszystkich raków jelita grubego. Wynika to z relatywnie dużej częstości występowania SSP, a także z istotnego potencjału przemiany złośliwej. Podstawową metodą, służącą do wykrywania tego typu polipów jest kolonoskopia. Na łamach czasopisma American Journal of Gastroenterology ukazała się wartościowa praca, w której oceniono w sposób randomizowany przydatność kolonografii TK w diagnozowaniu SSP w porównaniu do badania kolonoskopowego.

W ramach omawianej analizy wykonywano jako badanie przesiewowe kolonoskopię lub kolonografię TK. W przypadku stwierdzenia zmiany o średnicy co najmniej 10 mm w kolonografii TK, wykonywano kolonoskopię, w przypadku zmian o średnicy 6 – 9 mm zalecano dalszy nadzór i kontrolę w ponownym badaniu obrazowym.
Do badania zaproszono 8844 osób. Ostatecznie u 1276 pacjentów wykonano kolonoskopię, a u 982 – jako badanie pierwszego rzutu – kolonografię TK. W grupie „kolonoskopowej” częstość stwierdzania co najmniej jednego SSP wysokiego ryzyka wyniosła 4,3%, a w przypadku osób poddanych w pierwszej kolejności kolonografii TK – 0,8% (OR 5,5;95% CI 2,6 – 11,6; p<0.001). Szczegółowa analiza statystyczna wykazała, że strategia diagnostyczna z zastosowaniem badania radiologicznego charakteryzowała się szczególnie niską wykrywalnością SSP o typie płaskim, a także SSP zlokalizowanych w lewej połowie jelita grubego oraz SSP z obecnością dysplazji.
Autorzy wnioskują, że kolonoskopia cechuje się zdecydowanie większą przydatnością w wykrywaniu SSP wysokiego ryzyka, co należy uwzględnić w postępowaniu diagnostycznym zwłaszcza u osób z grup ryzyka onkologicznego.