Mikroskopowe zapalenie jelita grubego a czynnościowe zaburzenia przewodu pokarmowego - problemy diagnostyczne

Mikroskopowe zapalenie jelita grubego jest jednostką chorobową, której manifestacja kliniczna może przypominać czynnościowe zaburzenia przewodu pokarmowego, a zwłaszcza zespół jelita drażliwego z dominacją biegunki i biegunkę czynnościową. Pomimo tych podobieństw klinicznych, istnieją zasadnicze różnice w patogenezie, a zwłaszcza w leczeniu obu grup chorób. Problem „nakładania” się objawów mikroskopowego zapalenia jelita grubego i zaburzeń czynnościowych jest tematem interesującej meta-analizy, opublikowanej na łamach pisma Alimentary Pharmacology and Therapeutics.

Autorzy dokonali przeglądu danych na ten temat w bazach MEDLINE, EMBASE oraz SCOPUS, a także doniesień naukowych z najważniejszych gastroenterologicznych kongresów. Głównym celem badaczy była ocena częstości występowania mikroskopowego zapalenia jelita grubego wśród pacjentów z rozpoznanymi czynnościowymi zaburzeniami przewodu pokarmowego.
Analiza uwzględniła 26 badań, obejmujących grupę 5099 dorosłych pacjentów. Częstość występowania mikroskopowego zapalenia jelita grubego u osób z rozpoznanymi czynnościowymi zaburzeniami przewodu pokarmowego wyniosła 7% (95%CI: 3.6-11.4%), a w przypadku chorych z rozpoznaną biegunkową postacią zespołu jelita drażliwego – nawet 9.8 % (95%CI: 4.4-17.1). Dla porównania – u osób z zespołem jelita drażliwego z dominacją zaparcia, diagnozę mikroskopowego zapalenia jelita grubego stawiano u 1.3% chorych. Z drugiej strony, wśród chorych ze zdiagnozowanym mikroskopowym zapaleniem jelita grubego, kryteria diagnostyczne dla czynnościowych zaburzeń przewodu pokarmowego spełnione były u 39.1% chorych (95%CI: 22.8-56.6%) - częściej w przypadku limfocytowego, niż kolagenowego zapalenia jelita grubego (odpowiednio, 40.7% vs 28.4%; p=0.6).
Autorzy konkludują, że zjawisko „nakładania” się objawów czynnościowych zaburzeń przewodu pokarmowego i mikroskopowego zapalenia jelita grubego jest problemem powszechnym, zwłaszcza w odniesieniu do chorych z biegunką jako dominującym objawem. Dlatego szczególnie u takich chorych należy rozważyć bardziej celowaną diagnostykę, która pozwoli na postawienie właściwego rozpoznania i wdrożenie adekwatnego leczenia.