Trafność diagnostyczna enterografii rezonansu magnetycznego i ultrasonografii w chorobie Leśniowskiego-Crohna

Choroba Leśniowskiego-Crohna (LCD – Leśniowski-Crohn Disease) w 80% przypadków zajmuje fragment jelita cienkiego. Trudności diagnostyczne w badaniu patologii obecnych w jelicie cienkich sprawia, że intensywnie poszukiwane są metody diagnostyczne, które mogłyby szybko i nieinwazyjnie zbadać stan fragmentów przewodu pokarmowego niedostępnych w standardowej endoskopii.

W brytyjskim, wieloośrodkowym badaniu METRIC, porównywano czułość i specyficzność enterografii rezonansu magnetycznego (entero-MRI) i ultrasonografii (USG) w ocenie zajęcia i rozprzestrzenienia zmian zapalnych w przebiegu nowo zdiagnozowanej lub nawrotu LCD. Wyniki radiologiczne porównywano z wynikami ileokolonoskopii/endoskopii kapsułkowej/enterografii tomografii komputerowej/fluoroskopii z użyciem baru, decyzję o wykorzystanej metodzie podejmował zespół badawczy z lokalnego ośrodka.

Do badania włączono 284 pacjentów powyżej 16 roku życia. 133 z nich cierpiało z powodu nowo zdiagnozowanej LCD, a u 151 zdiagnozowano nawrót choroby. Entero-MRI charakteryzowało się czułością równą 97% (95% CI: 91-99) i swoistością wynoszącą 96% (95% CI: 86-99) w wykrywaniu obecności zmian zapalnych w jelicie cienkim oraz czułością i swoistością dla oceny rozległości zmian w jelicie cienkim odpowiednio równą 80% (95% CI: 72-86) i 95% (95% CI: 85-98). USG wykrywało zmiany zapalne w jelicie cienkim z czułością równą 92% (95% CI: 84-96) i swoistością równą 84% (95% CI: 65-94), w ocenie rozległości zmian w jelicie cienkim USG charakteryzowało się czułością na poziomie 70% (95% CI: 62-78) i swoistością równą 81% (95% CI: 64-91).

W przedstawionym badaniu entero-MRI i USG charakteryzowało się wysoką czułością i swoistością w wykrywaniu zmian zapalnych w jelicie cienkim w przebiegu LCD. Szczególnie entero-MRI może w niedalekiej przyszłości stać się alternatywą dla obecnie stosowanej diagnostyki jelita cienkiego.