Zaparcia czynnościowe

Interwencja w przypadku zaparć dotyczy w większości przypadków stylu życia i jest wystarczająca zarówno w populacji dorosłych, jak i dzieci. Cennym leczeniem farmakologicznym, które wspomaga wypróżnianie są leki prokinetyczne.

Czynnościowe zaparcia stolca w populacji dziecięcej mają najczęściej charakter nawykowy (behawioralny).

W związku z tym pierwszym krokiem w leczeniu jest wyrabianie u dziecka prawidłowych odruchów toaletowych (terapia behawioralna), z pomocą, bądź bez pomocy leków przeczyszczających.

Wśród dorosłych pacjentów sytuacja jest o wiele bardziej skomplikowana, należy przede wszystkim rozróżnić, czy u danego pacjenta występuje podtyp zaparcia z prawidłowym tranzytem treści przez przewód pokarmowy, ze spowolnionym tranzytem, bądź z zaburzeniem samej ewakuacji stolca, ma to istotne implikacje kliniczne.

Pierwszym rodzajem terapii w grupie dorosłej jest leczenie dietetyczne, obejmujące odpowiednią regularność posiłków, zawartość błonnika, a także regularny wysiłek fizyczny.
Interwencja dotycząca stylu życia w większości przypadków jest wystarczająca zarówno dla populacji dorosłych, jak i dziecięcej. Cennym leczeniem farmakologicznym, które wspomaga wypróżnianie są leki prokinetyczne.

Oporne postaci zaparć wymagają terapii obejmującej ocenę funkcjonowania dna miednicy, niejednokrotnie wskazującą na potrzebę treningu biofeedback, w skrajnych przypadkach konieczna jest interwencja chirurgiczna.

W ostatnich czasach duży nacisk kładziony jest na techniki elektrycznej stymulacji nerwów splotu krzyżowego.