Bewacyzumab wydłuża przeżycie chorych na zaawansowanego raka szyjki macicy

W New England Journal of Medicine opublikowano wyniki badania klinicznego GOG 240, które potwierdziły, że dodanie bewacyzumabu do chemioterapii u chorych na nawrotowego raka szyjki macicy wydłuża przeżycie całkowite o 3,7 miesiąca w porównaniu do samej chemioterapii

Naczyniowo-śródbłonkowy czynnik wzrostu (ang. vascular-endothelial growth factor - VEGF) odgrywa istotną rolę w rozwoju nowotworu raka szyjki macicy. Bewacyzumab jest humanizowanym monoklonalnym przeciwciałem skierowanym przeciwko VEGF. Większość kobiet, u których dochodzi do nawrotu raka szyjki macicy poddana została radioterapii i otrzymała już wcześniej chemioterapię opartą na cisplatynie, co ogranicza jej skuteczność tej terapii w chwili nawrotu. Do badania GOG 240 włączono 452 chore z nawrotowym lub przerzutowym rakiem szyjki macicy. Chore otrzymywały chemioterapię z lub bez bewacyzumabu w dawce 15 mg/kg. Chemioterapia składała się z cisplatyny (50 mg/m2) i paklitakselu (135 lub 175 mg/m2) bądź z topotekanu (0,75 mg/m2 w dniach 1-3) i paklitakselu (175 mg/m2). Pierwszorzędowym punktem końcowym badania było przeżycie całkowite (ang. overall survival - OS). Nie wykazano przewagi skojarzenia topotekanu z paklitakselem w porównaniu ze skojarzeniem cisplatyny z paklitakselem. Dodanie bewacyzumabu do chemioterapii wiązało się z wydłużeniem przeżycia całkowitego (17, 0 vs 13,3 miesiąca; HR dla zgonu, 0,71; 98% CI 0,54 do 0,95; P=0,004). Wykazano również większy odsetek odpowiedzi na leczenie (48% vs 36%, P=0,008). U chorych, które otrzymywały bewacyzumab częściej obserwowano nadciśnienie tętnicze stopnia 2. lub wyższego (25% vs. 2%), incydenty zakrzepowo-zatorowe stopnia 3. lub wyższego (8% vs. 1%) oraz przetoki żołądkowo-jelitowej (3% vs. 0%)
Podsumowując wyniki badania klinicznego GOG 240 wskazują, że dodanie bewacyzumabu do chemioterapii u chorych na nawrotowego raka szyjki macicy wydłuża przeżycie całkowite chorych o blisko 4 miesiące.