Nilotynib czy imatynib w leczeniu zaawansowanych GIST
Autor: Dr Mackiewicz
Data: 09.07.2013
Źródło: Jean-Yves Blay et al. Phase III trial of nilotinib versus imatinib as first-line targeted therapy of advanced gastrointestinal stromal tumors (GIST). J Clin Oncol 31, 2013
Podczas konferencji ASCO (American Society of Clinical Oncology) 2013 zaprezentowano wyniki badania 3 fazy porównującego nilotynib z imatynibem w pierwszej linii leczenia zaawansowanego nowotworu podścieliska przewodu pokarmowego (GIST).
Nilotynib i imatynib to organiczne związki chemiczne będące inhibitorami aktywności kinazy tyrozynowej.
Do badania włączono 736 chorych na przerzutowy lub nieresekcyjny GIST oraz chorych, u których doszło do wznowy choroby po 6 miesiącach uzupełniającego leczenia imatynibem. Badani zostali zrandomizowani do grupy otrzymującej nilotynib 400 mg 2 x dziennie lub imatynib 400 mg 1 x dz (2 x dz u pacjentów z mutacją w exonie 9 KIT).
Głównym punktem końcowym badania była ocena mediany przeżycia wolnego od progresji (PFS – progression free survival). Ponadto oceniano medianę całkowitego przeżycia (OS – overall survival) chorych. U chorych z progresją choroby (PD – progression disease) dopuszczalna była zmiana podawanego leku na lek z drugiego ramienia badania (tzw. crossover), a po wstępnej analizie chorym otrzymującym nilotynib oferowano imatynib niezależnie od PD.
W analizie oceniono medianę PFS i OS 644 chorych stwierdzając większą korzyść w grupie otrzymującej imatynib (PFS 25,9 vs. 29,7 miesięcy (HR=1,466); 2-letni OS 81,8% vs 90,0% (HR=1,850); odpowiednio dla chorych leczonych nilotynibem i imatynibem).
Największe różnice w medianie PFS pomiędzy badanymi grupami stwierdzono u chorych z potwierdzoną mutacją w exonie 9 KIT. Nie stwierdzono różnic w zakresie mediany PFS pomiędzy badanymi grupami w przypadku stwierdzonej mutacji w exonie 11 KIT.
Wyniki powyższego badania wyraźnie wskazują na wyższość imatynibu w pierwszej linii leczenia zaawansowanych nowotworów podścieliska przewodu pokarmowego w porównaniu z nilotynibem, natomiast szczególną korzyść odnoszą chorzy z mutacją w exonie 9 KIT.
Do badania włączono 736 chorych na przerzutowy lub nieresekcyjny GIST oraz chorych, u których doszło do wznowy choroby po 6 miesiącach uzupełniającego leczenia imatynibem. Badani zostali zrandomizowani do grupy otrzymującej nilotynib 400 mg 2 x dziennie lub imatynib 400 mg 1 x dz (2 x dz u pacjentów z mutacją w exonie 9 KIT).
Głównym punktem końcowym badania była ocena mediany przeżycia wolnego od progresji (PFS – progression free survival). Ponadto oceniano medianę całkowitego przeżycia (OS – overall survival) chorych. U chorych z progresją choroby (PD – progression disease) dopuszczalna była zmiana podawanego leku na lek z drugiego ramienia badania (tzw. crossover), a po wstępnej analizie chorym otrzymującym nilotynib oferowano imatynib niezależnie od PD.
W analizie oceniono medianę PFS i OS 644 chorych stwierdzając większą korzyść w grupie otrzymującej imatynib (PFS 25,9 vs. 29,7 miesięcy (HR=1,466); 2-letni OS 81,8% vs 90,0% (HR=1,850); odpowiednio dla chorych leczonych nilotynibem i imatynibem).
Największe różnice w medianie PFS pomiędzy badanymi grupami stwierdzono u chorych z potwierdzoną mutacją w exonie 9 KIT. Nie stwierdzono różnic w zakresie mediany PFS pomiędzy badanymi grupami w przypadku stwierdzonej mutacji w exonie 11 KIT.
Wyniki powyższego badania wyraźnie wskazują na wyższość imatynibu w pierwszej linii leczenia zaawansowanych nowotworów podścieliska przewodu pokarmowego w porównaniu z nilotynibem, natomiast szczególną korzyść odnoszą chorzy z mutacją w exonie 9 KIT.
