Zaparcia: antagoniści opioidowi u chorych, którym zalecono opioidy

Zaparcia są częstym działaniem niepożądanym leczenia opioidami. Zaparcia występują u około 52% chorych na zaawansowane nowotwory złośliwe, a odsetek ten jest nawet większy (87%) u chorych w fazie terminalnej, przyjmujących opioidy. Nie ma powodu, aby uważać, że chorzy na przewlekłe choroby nie-nowotworowe, którym zalecono opioidy w mniejszym stopniu odczuwali to niekorzystne działanie.

Przeprowadzono przegląd systematyczny, którego celem była odpowiedź na następujące pytanie: jaki jest wpływ antagonistów opioidowych na zaparcia u chorych, którym zalecono przyjmowanie opioidów? Analizowana populacja obejmowała chorych niezależnie od rozpoznania choroby podstawowej, choć w większości badań brali udział chorzy z dolegliwościami bólowymi w przebiegu choroby nowotworowej. Dokonano przeglądu baz piśmiennictwa Medline, Embase, The Cochrane Library oraz innych istotnych źródeł do maja 2014 roku (przeglądy w ramach Clinical Evidence są systematycznie aktualizowane, w celu zapoznania się z najbardziej aktualna wersją przedstawionego przeglądu prosimy o odwiedzenie naszej strony internetowej).

Do przedstawionego uaktualnienia wybrano z baz piśmiennictwa 162 badania. Po usunięciu powtórzonych publikacji oraz streszczeń konferencyjnych dokonano przeglądu 84 publikacji, oceniając je pod względem spełniania kryteriów włączenia do przeglądu. Analiza samych tytułów i streszczeń doprowadziła do wykluczenia 47 badań, w związku z czym ostatecznie przeglądem objęto 37 pełne publikacje. Spośród nich do uaktualnienia włączono 2 przeglądy systematyczne i jedno badanie kliniczne z randomizacją. Przeprowadzono ocenę GRADE dla 3 kombinacji PICO.

W przedstawionym przeglądzie systematycznym skategoryzowano skuteczność trzech interwencji, alwimopanu, methlonaltreksonu i naloksonu.