IPP a ryzyko rozwoju przewlekłej choroby nerek

Związek pomiędzy stosowaniem inhibitorów pompy protonowej a ryzykiem rozwoju ostrego śródmiąższowego zapalenia nerek został już dość dobrze udokumentowany w piśmiennictwie. Nadal niejasnym pozostaje jednakże związek pomiędzy stosowaniem tej grupy leków a ryzykiem wystąpienia przewlekłe choroby nerek, akceleracji jej przebiegu, progresji do schyłkowej fazy przewlekłej niewydolności nerek. Yan Xie i wsp. zaprojektowali badanie dostarczające kolejnych danych na ten temat. Jego wyniki opublikowano na łamach czasopisma Journal of the American Society of Nephrology.

Badaniem objęto grupę 173,321 pacjentów rozpoczynających terapię z wykorzystaniem inhibitorów pompy protonowej oraz kohortę 20,270 pacjentów, rozpoczynających leczenie z zastosowaniem antagonistów receptora H2. Okres obserwacji pacjentów wyniósł ponad 5 lat.
Przeprowadzona analiza statystyczna wykazała, iż w porównaniu z osobami stosującymi antagonistów receptora histaminowego, pacjenci otrzymujący w tym czasie inhibitory pompy protonowej mieli wyższe ryzyko spadku eGFR<60 ml/min na 1.73 m2 oraz zachorowalności na przewlekłą chorobę nerek (HR, 1.22; 95% CI 1.18 - 1.26; oraz HR, 1.28; 95% CI, 1.23 - 1.34, odpowiednio). Ponadto osoby te miały istotnie wyższe ryzyko podwojenia stężenia kreatyniny w surowicy (HR, 1.53; 95% CI, 1.42 - 1.65) wystąpienia redukcji eGFR >30% (HR, 1.32; 95% CI, 1.28 - 1.37), oraz wystąpienia schyłkowej fazy przewlekłej choroby nerek (HR, 1.96; 95% CI, 1.21 - 3.18).