AOTMiT: Rozszerzenie programu lekowego dotyczącego tętniczego nadciśnienia płucnego

Rada Przejrzystości Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji uznała za zasadne wprowadzenie zmian w programie lekowym dotyczącym tętniczego nadciśnienia płucnego (TNP). Dopuszcza możliwość włączenia terapii skojarzonej (bosentan+sildenafil) od początku leczenia u pacjentów w II lub III klasie czynnościowej.

Zgodnie z aktualnym obwieszczeniem Ministra Zdrowia z dnia 21 grudnia 2020 r. w sprawie wykazu refundowanych leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, ze środków publicznych finansowane są w Polsce: bosentan, epoprostenol, iloprost, macytentan, riociguat, sildenafil, treptostinil, seleksypag w ramach programu lekowego B.31 „Leczenie tętniczego nadciśnienia płucnego (TNP) (ICD-10 I27,I27.0)”. Dostępność poszczególnych leków jest ograniczona przez kryteria włączenia do obowiązującego programu lekowego.

AOTMiT uznała za zasadne wprowadzenie zmiany we wspomnianym programie lekowym i włączenie terapii skojarzonej (bosentan+sildenafil) od początku leczenia u pacjentów chorych na tętnicze nadciśnienie płucne w II lub III klasie czynnościowej.

Jednym z argumentów, który przemawiał za taką decyzją, były dane epidemiologiczne. W Wielkiej Brytanii tętnicze nadciśnienie płucne występuje u 38/mln dorosłych mieszkańców, a zapadalność wynosi 12,7/mln/rok. W Polsce w 2015 r. wskaźniki chorobowości i zapadalności na tętnicze nadciśnienie płucne wynosiły odpowiednio 24/mln i 4,6/mln/rok i wykazywały stałą tendencję wzrostową w ostatnich latach z powodu rosnącej rozpoznawalności choroby i większej skuteczności leków przedłużających życie chorym z tętniczym nadciśnieniem płucnym.

Poza tym, jeden z ekspertów ankietowanych przez AOTMiT chociż wyraził wątpliwości, czy zaproponowana zmiana, dotycząca możliwości włączenia terapii skojarzonej bosentan+sildenafil w leczeniu początkowym jest zasadna, argumentując, że należy zachować szczególną ostrożność przy takim skojarzeniu. Stwierdził natomiast, że wprowadzone zmiany nie zwiększą liczby chorych w programie terapeutycznym, natomiast spowodują optymalizację leczenia i korzystną reklasyfikację znacznej części chorych do grupy o mniejszym ryzyku niż w przypadku dotychczasowego kształtu programu. Może to spowodować jego zdaniem zmniejszenie częstości hospitalizacji chorych z powodu zdekompensowanej niewydolności serca.

Natomiast drugi ekspert ankietowany przez AOTMiT napisał, że zaproponowana zmiana jest zasadna: „Takie leczenie powinno zmniejszyć odsetek nieskutecznej terapii. Uważam, że populacja chorych się tu nie zmieni, bo przy dotychczasowym programie także szybko dochodzimy do terapii dwulekowej, ale musimy robić dodatkowe cewnikowanie, czego unikniemy przy proponowanych zmianach”.

Zachęcamy do subskrypcji newslettera serwisu Pulmonologia „Newslettery tematyczne Termedii”.