Ryzyko rozwoju chorób odtytoniowych: staż palenia ważniejszy, niż paczko-lata?

Sam staż palenia zapewnia lepsze oszacowanie ryzyka POChP, niż złożony wskaźnik paczko-lat lub dzienna liczba wypalanych papierosów

Wśród czynników ryzyka przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP), największą rolę odgrywa palenie tytoniu. Szacuje się, że palacze tytoniu stanowią ponad 90% wszystkich zdiagnozowanych przypadków POChP. W praktyce klinicznej, ryzyko rozwoju chorób odtytoniowych określa się w na podstawie tzw. paczko-lat, czyli liczby wypalanych paczek papierosów na dobę pomnożonej przez lata trwania nałogu. Naukowcy z USA wskazują na bardziej uproszczony sposób oceny ryzyka rozwoju POChP u osób narażonych na dym tytoniowy.

Wieloośrodkowe badanie kohortowe zrealizowano w grupie 10 187 dorosłych, byłych bądź obecnych palaczy tytoniu (minimum 10 paczko-lat w wywiadzie). Rozpoznanie POChP oparto o wynik badania spirometrycznego (wskaźnik FEV1/FVC) oraz badania obrazowe (obecność zmian rozedmowych w TK klatki piersiowej). Ryzyko rozwoju POChP oceniono na podstawie: (1) paczko-lat, (2) stażu palenia lub (3) dziennej liczby wypalanych papierosów.

W wyniku przeprowadzonego badania wykazano, że sam staż palenia zapewnia lepsze oszacowanie ryzyka POChP, niż złożony wskaźnik paczko-lat lub dzienna liczba wypalanych papierosów. Autorzy badania podkreślają również, że uzyskanie informacji dotyczącej samego stażu palenia, jest zdecydowanie łatwiejsze i wiąże się z mniejszym ryzykiem błędu, niż obliczenie wskaźnika paczko-lat, gdzie dzienna liczba wypalanych papierosów może być nieprecyzyjnie oszacowana, z uwagi na błąd pamięci respondenta.