Łagodny zespół nadmiernej ruchomości stawów

Łagodny zespół nadmiernej ruchomości stawów (BJHS), zwany potocznie zespołem nadmiernej wiotkości więzadeł, jest zaliczany do niezapalnych chorób reumatycznych. Charakteryzuje się przekraczającą prawidłowy zakres amplitudą ruchu w stawach kończyn i kręgosłupa.

W wieku przedszkolnym częstość występowania tego zespołu szacuje się na 2–30%, zależnie od przynależności etnicznej (częściej jest stwierdzany wśród Azjatów i Afrykańczyków), najczęściej w rodzinach obciążonych tą chorobą i częściej u dziewczynek. W pracy opisano przypadek 12-letniej dziewczynki, u której szeroka diagnostyka różnicowa nawracających objawów zapalenia stawów kolanowych z wysiękami i bólami tych stawów pozwoliła na rozpoznanie BJHS. Dziewczynka spełniała kryteria BRIGHTON, w tym 7 z 9 punktów w skali Beinghton. W leczeniu tego zespołu kluczową rolę odgrywa edukacja chorego mająca na celu wyeliminowanie nieprawidłowych ruchów oraz właściwie prowadzona rehabilitacja.