Różnicowanie wczesnych postaci RZS i ŁZS – przydatność MRI

Badacze hiszpańscy ocenili przydatność rezonansu magnetycznego (MRI) w różnicowaniu wczesnych postaci RZS i ŁZS. Analizie poddano obrazy MRI nadgarstków i rąk, oceniane zgodnie z wytycznymi stosowanymi w badaniach klinicznych.

Do badania zakwalifikowano 37 pacjentów (20 z RZS i 17 z ŁZS), z czasem trwania objawów nie przekraczającym roku, z klinicznymi cechami zajęcia nadgarstków i stawów rąk oraz z niejednoznacznym obrazem zmian radiologicznych. Charakterystycznymi cechami obserwowanymi wyłącznie wśród pacjentów z ŁZS były zapalenie przyczepów ścięgnistych oraz rozległy obrzęk szpiku trzonu kości (zmiany obecne u 71% chorych na ŁZS). Częściej ponadto obserwowano w tej grupie rozlany obrzęk tkanek miękkich, z obrzękiem tkanki podskórnej. Stwierdzono ponadto różnice w profilu zajętych ścięgien. Wśród chorych na RZS dominowało zajęcie ścięgien mięśni prostowników, w przeciwieństwie do chorych na ŁZS, gdzie częściej obserwowano zajęcie ścięgien zginaczy. Nie zaobserwowano natomiast istotnych różnic w częstości występowania nadżerek kostnych, zapalenia błony maziowej, obrzęku podchrzęstnej warstwy kości oraz zapaleniu pochewek ścięgnistych. Stwierdzenie różnic w obrazie MRI na wczesnym etapie choroby, może być bardzo przydatnym narzędziem klinicznym, szczególnie w grupie pacjentów, u których na podstawie dostępnych metod diagnostycznych (włączając diagnostykę laboratoryjną oraz klasyczne badania obrazowe) nie jest możliwe postawienie ostatecznego, nie budzącego wątpliwości rozpoznania.