Ryzyko nowotworów i śmiertelności wśród chorych na łuszczycowe zapalenie stawów leczonych lekami anty-TNF alfa

Wpływ leczenia biologicznego na ryzyko wystąpienia infekcji, nowotworów i śmiertelność chorych znajdował się w kręgu szczególnego zainteresowania od chwili wprowadzenia tej grupy leków do użycia. Najnowsze wyniki opracowane na podstawie analizy danych dotyczących populacji brytyjskiej oraz pochodzące z bazy danych BSRBR (British Society for Rheumatology Biologics Register) wskazują, że częstość występowania nowotworów jest podobna w populacji ogólnej i wśród chorych na ciężkie łuszczycowe zapalenie stawów (łzs) leczonych inhibitorami TNF alfa.

Zaobserwowano jednak częstsze występowanie nowotworów niebędących czerniakiem (non-melanoma skin cancer, nmsc) u chorych na łzs. Wyniki te są zbieżne z wcześniejszymi doniesieniami o większym ryzyku nmsc u chorych na łzs leczonych syntetycznymi lekami modyfikującymi. Wśród przyczyn częstszego występowania nmsc w łzs wymieniane są czynniki związane z sama chorobą, stosowana fototerapia, czy leczenie farmakologiczne. Śmiertelność niezależna od przyczyny również była wyższa w populacji chorych na łzs (SMR (standardized mortality ratio) – 1,56), co związane było między innymi ze zwiększoną śmiertelnością z powodu choroby niedokrwiennej serca (SMR – 2,42). Nie obserwowano natomiast zwiększenia śmiertelności z powodu chorób nowotworowych w porównaniu do populacji ogólnej.

W analizowanej populacji 709 chorych na łzs leczonych inhibitorem TNF alfa ogólne ryzyko wystąpienia choroby nowotworowej nie różniło się od tego obserwowanego w populacji ogólnej (SIR (standardized incidence ratio) – 0,94), natomiast ryzyko nmsc było ponad dwukrotnie większe (SIR – 2,12). Spośród 34 przypadków choroby nowotworowej, aż 15 to nmsc. Analiza wykazała, że kobiety chorujące na łzs miały istotnie większe ryzyko wystąpienia nmsc, w porównaniu do populacji ogólnej. Główną przyczyną śmiertelności w analizowanej populacji była choroba niedokrwienna serca (13/41 przypadków). Większa śmiertelność dotyczyła głównie płci męskiej (SMR – 1,75), w przypadku kobiet nie uzyskano różnic istotnych statystycznie. Badaniem objęto chorych na łzs, którzy rozpoczęli leczenie w latach 2002-2006, obserwacje prowadzono do 2012 roku.