Skuteczność golimumabu w łuszczycowym zapaleniu stawów

Golimumab jest ludzkim przeciwciałem monoklonalnym klasy IgG skierowanym przeciwko czynnikowi TNF alfa. Lek w postaci podskórnej zarejestrowany jest do stosowania u osób dorosłych z rozpoznaniem reumatoidalnego zapalenia stawów (rzs), łuszczycowego zapalenia stawów (łzs), zesztywniającego zapalenia stawów (zzsk) oraz przedradiologicznej spondyloartropatii.

Wyniki randomizowanego badania klinicznego III fazy, podwójnie zaślepionego, kontrolowanego placebo - GO-VIBRANT, potwierdzają skuteczność leku podawanego w postaci dożylnej u pacjentów z łzs. Lek podawano we wlewie i.v. w dawce 2mg/kg mc w tygodniach 0, 4, 12, 20. W 14 tygodniu 75,1% pacjentów otrzymujących lek uzyskało odpowiedź ACR20 (vs 21,8% otrzymujących placebo). W zakresie pozostałych ocenianych wskaźników ACR50, ACR70, PASI75 również uzyskano znacząco lepszą odpowiedź w grupie otrzymującej golimumab vs placebo (odpowiednio 43,6% vs 6,3%; 24,5% vs 2,1%; 59,2% vs 13,6%), ponadto uzyskano większą odpowiedź w zakresie wskaźnika HAQ DOI. Obserwowano również mniejszą progresję radiologiczną ocenianą w 24 tygodniu. Różnice w odpowiedzi klinicznej między dwoma ramionami badania widoczne były wcześnie, bo już w drugim tygodniu terapii i efekt ten podtrzymany był do końca badania. W ocenie w 24 tygodniu u 40,6% badanych w grupie placebo i u 46,3% w grupie stosującej golimumab, obserwowano co najmniej jedno zdarzenie niepożądane. Najczęstszymi wśród nich były powikłania infekcyjne.

Badaniem objęto w sumie blisko 480 badanych zrandomizowanych losowo do ramienia otrzymującego golimumab lub placebo. Większość chorych stanowili pacjenci z symetryczna postacią wielostawową oraz zajęciem kręgosłupa i stawów obwodowych. Kryterium włączenia do badania klinicznego był negatywny wcześniejszy wywiad dotyczący leczenia biologicznego. W ramach terapii skojarzonej badani stosowali metotreksat w dawce nie przekraczającej 25mg/tydzień oraz prednizon ≤10mg/dobę.

Golimumab podawany w postaci wlewu dożylnego, może okazać się korzystną opcją terapeutyczną dla wybranej grupy pacjentów. Jak dotąd jest on jedynym spośród inhibitorów TNF alfa, umożliwiającym wybór drogi podania leku (i.v. vs s.c.) optymalnej dla pacjenta.